İbrahim Pataz Şiirleri - Şair İbrahim Pataz

Dost elinden soran olursa beni,
Daha ölmedi de hasta deyiver.
Gam ile kederle geçiyor günü,
Sevinci unuttu yasta deyiver.

Dönen dolapları aklı almıyor,

Her birisi göz göz oldu kanıyor.
Yaralarım onulmuyor emmoğlu.
Yüreğime alev düştü yanıyor.
Bana merhem sunulmuyor emmoğlu.

Bize kör bakarken işi tıkırlar.

Kırlangıçlar çoktan yaptı yuvayı
Göcekler yekinip sardı ovayı
Çiçek diye kokluyorum havayı
Güzel yurdumuzun baharı geldi.

Yüce dağ başında kar beder beder

Dumanlandı yüce dağlar,
Durumlar güven vermiyor.
Bütünlüğü böler beğler,
Yarımlar güven vermiyor.

Söz her yöne çekiliyor,

Girdim hayat mektebinde okudum
Bilmeyen, bilene sormalı imiş.
Zaman tezgahında ömür dokudum,
Yapıyı, temelden kurmalı imiş.

İşin kötü iken, uğrama dosta,

Çağdaşlarımızla, çağ var arada,
Sanallarla bağlı bağ var arada,
Dünyada yan yana yaşarız ama
En yakınımızla, dağ var arada.
(İbrahim PATAZ)
23.06.2008 Osmaniye

Gene çevremizde birleşmiş kötü
Oyunlarla yolumuzu kesiyor.
Geri koymak için bu memleketi
Hainlerle yolumuzu kesiyor.

Doğu batı düşman olmuş soyuma

Kırlangıç döner havada,
Üveyikler dönmediler.
Leylekler gelmiş yuvada,
Üveyikler dönmediler.

Görür idim ara sıra,

Bin dokuz yüz doksan bir doksan beşin arası
Kalmadı Müslüman’ın başvuracak çaresi
Açıldı yüreğinde onulmayan yarası
Yaşanan iğrenç olay Batının yüz karası.

Kim demiş Avrupa’nın medeni olduğunu.

Gene yenik düştüm gönül dostuma
Bana diyeceği vardı söyledi.
Kahırla sitemle geldi üstüme
Beni can evimden vurdu söyledi.

İkimiz birlikte durduk kenara