İbrahim Pataz Şiirleri - Şair İbrahim Pataz

Mor dağların ardında tan ağardı ışıyor
Şafakla öten kuşlar eşlerine koşuyor
Çiçekte çiy damlası daldan yere düşüyor
Coşkun akan dereler ırmakta buluşuyor.

Renk renk açmış çiçekler üstünde kelebekler

Dost elinden soran olursa beni,
Daha ölmedi de hasta deyiver.
Gam ile kederle geçiyor günü,
Sevinci unuttu yasta deyiver.

Dönen dolapları aklı almıyor,

Her birisi göz göz oldu kanıyor.
Yaralarım onulmuyor emmoğlu.
Yüreğime alev düştü yanıyor.
Bana merhem sunulmuyor emmoğlu.

Bize kör bakarken işi tıkırlar.

Hoş yaratmış kainatın ustası
Yerlerin göklerin vardır kıstası
Cennet bahçesinden dünya histesi
Beni bitiriyor bahar havası

Çiçekler üstünde kelebek arı

Dar çemberde döner oldum,
Kaygılarım benden bize.
Mayasını bizde buldum,
Sevgilerim benden bize.

Onsuz çıkamayız düze,

Kanallardan baktım gene aleme,
Söylenenler, akla, uymuyor beyler
Doğruları, almıyorlar kaleme,
Müslümanlar, cana kıymıyor beyler.
Medya, esir almış, fikri hürleri,
Gün geçtikçe, tükeniyor türleri,

Uçmadı kış boyunca kovanında bir arı
Umut ile özledi bekledi ilkbaharı
Olduğunu anladı geceyle gündüz yarı
Kovanın kapısından çıktı bir gün dışarı

Çemberler çize çize gökyüzüne yukarı

Nar ve ayva gibi İnsan aklının
Zaman ile olduğu da bir gerçek.
Payını kendine verin haklının
Çok olgunun ulduğu da bir gerçek.
İbrahim PATAZ
27.04.2013 Osmaniye

Baharı yaşayan sevecen canlar
Mevsim güzden sonra kış olur bir gün.
Farkına varmadan geçer bu anlar,
Maziye gömülür hoş olur bir gün.

Kişinin yokuşa dönünce yolu,

Gardaş baş başa verelim
Bir olalım ele karşı.
Ufkun ardını görelim
Durma doğru yola karşı.

Aklımız kalksın uykudan