İbrahim Kiraz Şiirleri - Şair İbrahim Kiraz

et splendida,
Patuit sicut exspectavimus,
pudicitia
sine tenebris sepeliri;
non potest intelligi
formando;

Bir Harf bile olsa bir şey öğretmiş olsa,
O benim başımın tacıdır,
Anam babam öğretir bana,
ilk öğrenmem gerekenleri ,
onlar candır...
Bilmekten bilinmekten mahrum olanlar vardır...

Oku,
Okumak hayata değer katar,
Oku hayata değer kat!
Okuyan bilir kendini,
Kendini bil sen kendini,
Hakiki değersizi at,

Ölme ölümün tadını anlayıncaya kadar,
Ölümün senin sonun olduğunu sanma , ölmek hayata değer katar,
Kimi kuzgun çizer zihinlerde kimi tırpanlar,
Biz aksakallar, sevilenler çizelim,
Toprağa bedenler yatırılmadan evvel hayat nedir ölüm nedir onu bilelim,
Sana desinler zaman bükücü ,desinler sana bu adam ölmezki eserleri var,

Onun verdiği papatya
Yere düşen,
manalıydı,
Gül bir küçük kızdan bir oğlana,
sonra elden düşen,
düşen gülü aldım yere düşmesin diye,

Dört köşeli pencerenin ardından bakış Karlı gökyüzüne, pencerenin yansımasının aksinden dalış,
Gözbebeklerinin içinde renklerin;bu bahar sanki, Bahar mı gördüğün şey yoksa pencerenin ardındaki kış.(Osmân-ı Pärende)

Years endless years,
Frightened ships on the seven seas,
A fate tied top the wings of two creatures,
They think they won't fall,woe yo them,
The substance of their own creation will burn them,
Their pwity ,their greatness,their rightconsness or injustice do not hinder their end,

Gerek yok ölmene yaşaman varken,
Ölmek kolay hayatta kalmak zor,
Kolayı seçen basit adam mısın sen?
Yaşa,hayatta kal ama ölü gibi de durma!
Can vermek kolay mı dersin?

en uzun gece diyorlar ona
gündüz en kısa sanki küsmüş gibi dünyaya
soğuk geceler uzun, karanlık, yaşlı...
bu geceyi Gazzeden dinle yıkıntılar arasında
annesinden dinle küçük çocukları yarın verecek toprağa
babasından dinle gündüz gözüyle aranırken

Karanlık çukurlar içindesin bir çukurdasın ona bağlı, Güneş belli ama, yol belli ama, yapamazsın ondan ayrı, Aynalar var, aynalardan biri sensin,. Bazı aynalar çukur bazı aynalar kurtuluş olur,. Bazen aynayı kırarsın kurtulursun, bazen kırılan ayna sonun olur,. Ey anlayan ve anlamayan nefis sahibi,yanan ayna,yanan çukur,. Ey sessizleşmiş çığlık betimsiz nefes, çık kafesten gayrı,. Nefse köle mi olmak şeref yoksa seçtiğin şey ruh sultanlığı mı?(Osman-ı Pârende)