İbrahim Kiraz Şiirleri - Şair İbrahim Kiraz

Hasret kaldık Nebinin yolunu gözleyenlere,
Kabeyi muazzamayı seyredenleri seyretmeye, Oralardan kokular getirenlere,
Hasret kaldık Onun için ağlayanlara,
Kalbi Canan için çarpanlara,yananlara,
Gönül bahçemizi sulayanlara,
Açılsında yollar gelelim Sana,

Affeder hataları gelirsen o kapıya,
Kandilleri ganimet bilmeli,
Mağfiret eder Ol İlah gelenleri,
Hatasız kimse yok,
Ders al yeterki,
Yanlışım var de üzerine git,

Gelen on bir ayın sultanıdır,
Hoşgeldin hanemize,
Gelen müminlerin bayramıdır,
Hoşgeldin,
Dertlilerin dermanıdır,
Açların tok tokların açlık zamanıdır,

Kapladı karalar seni İstanbul,Zaman seni büktü,Kaç kere yıktılar yaptılar seni,Tarihin yanında köhne çarpık evler ,Yolların karmaşık yine yollar gibi insanlar,Ama yine de nice şehirle boy ölçüşürsün,Bu şehir insanlara küstü...

Denizlerinden memnun musun? Basan ayaklardan, Beyoğlunun başka Karacaahmetin başka sedası var,Hüznüm İstanbul sen İslambol olman lazım,Hayalde bu var , Ayasofyan çiçeğin gül açtı sen de mutlu olmaz mısın?

O
Ey koca zaman sen kestin ömürleri,uğrunda ne dağlar ne şehirler dayanır,Senin de Rabbin belli,Onun emrine boynun dayanır...(Osmân-ı Pârende)

Ol membeği baği belagat
Ol mahseni fazlı saadet,
Muhammed Mustafaya salavat,
Yak,
Kandiller,nurun alâ nur,
Doldur,

Istırap, çile,endişe bunlar ne demek şimdi herkesin divanesi olduğu,
Kiminin içine kiminin beyazlarından akıp duran gözyaşı,
Akmayan ,bazen
Hiç,
Akmadan ama acılar dolu uhdede geçmeyen,
Özlem sanat dolu ifadelerle süslenilen,

Recebi şerif bitiyor,
Bizden razı mı ki?
Ne zaman geldi ne zaman gidiyor,
İhlasta okumadık doğru dürüst, ona güzel bir sarılmadık,
Ama biraz olsun sevgimiz var içten içe,
Biz bene kendimizi yaslamadık,

Üstünde duman tütmeyen evler,
Şöminesi yanan büyük saray,
Pencereden halkına bakan imparator,
Halkım aç ben karnı pek der.

Değiştir düzeni zamanı dondur,

Sahte olmayan
dünyanın gözüne sokulan
Ama kimsenin sahip çıkmadığı
o kahraman...
yekvücut bir ülke
Çanakkale kadar ilerde

Yardım isterken okuyan çocuklar için dilenci oldum, annem oldu kaldırımlar,
Üst üste ,günahlarımın herhalde çokluğundan ,aldığım silleleri sessizce içime döktüğüm o damlalar,
Hem maddi hem manevi ailem bırakmışken yaralı , en azından böyle hissederken ben mi hep çabaladım değerli olabilmek için,
Yerken içimi için için,
Kanımı, Emin ruhumu, çatlasın kemiklerim ,
Hissizleşirken bedenim ,