Ibrahim Halil Aksoy Şiirleri - Şair Ibra ...

Dağlar beni dağlar beni
Anam (Babam) acın dağlar beni
Önüme de bend oldular
Sıra sıra dağlar benim

Ağlar benim ağlar benim

Sen ki çok diyar gezdin
Sen ki çok zulüm gördün
Gün gördün gece gördün
Dökülmek için deryana
Nice bentler gördün
Anlayacağın

Ayna evine geldiklerinde
hava yerçekimini unutmuş gibiydi.
Duvarlar değil,
gölgeler titriyordu.
Cemil ve çocuk
sessizce içeri adım attı.

Bir sessizlik çöktü o an,
sanki dünya nefesini tuttu.
Bir kelime doğmadı dudaklarımızdan,
ama binlercesi boğuldu içimizde.

Gözlerinle gittin önce,

Satırlar dolusu nağme yazdın
Yanında bir resmin yolladın
Bana yazın resmin gerekmez
Bana seni gerek seni

Dağları delemezsin bilirim

Bataklığın çiçeği nilüferdir.
Gül;
Eğreti durur,
Garip durur,
Öksüz durur.
Çırpındıkça batar,

Bir dua duyarsan yalvardığımı
Dön dön diye
Bir ırmak görürsen ağladığımı
Her saniye
Bir kuş kanadı misali çırpındığımı
Gizliden gizliye

Ben geleceğim,
yeni bir sabah gibi,
yüreğinde küllenmiş bir duayla.
Rüzgârla değil, sözle döneceğim;
her kelimemde bir umut,
her sessizlikte bir nefes olacak.

Ben öyle herkese gönülden bağlanmam
Ben öyle herkese ömrümden ayırmam
Ben öyle herkesi yürekten çağırmam
Ben öyle ben öyle ben öyleyim

Ben öyle gülleri dalından koparmam

Bırakın artık…
Çocukların gözyaşına değmesin kurşun,
annelerin duasına karışmasın duman.

Yeter,
yorgun bir dünyanın kalbinde