Bir ufak rakı yetiyor
Duygularımı dışa vurmaya
Zırhımı hiçe saymaya
Ufak bir rakı
İçerde birikmişe yön
Vermeye yetiyor
Kırmıyorum artık seni
Her kırdığım da senden
Çok ben perişan oluyorum
Okadar kızıyorum ki kendime
Seni bu kadar çok severken kırdığıma
Seni ve kendimi bu kadar perişan
Boynunda bir yer var ben bilirim
Ne zaman oradan öpsem
Değişir gözlerinin rengi
Yanar dudakların terler avuçların
Dökülür kaplara
Aydınlık gibi omuzlarına saçların
Toprağın altından baksan
Üsttekiler mezarda
Toprağın üstünden Baksan
Her yer mezar
Kimin ne olduğu nerde
Mutlu olduğu belli değil
Bir garip döngü var içimde
Aşık mıyım anlamadım
Kalbim başka atıyor
Ruhum farklı uçuyor
Gözlerim rengarenk bakıyor
İçim kıpır kıpır
Bir sabah uykusuz bir
Gecenin sabahı
Derin düşünüp mutsuzluğun
En dibinde kaybolup gitmişken
Derin bir uykuda sevdiğim
Benden habersiz umarsız
İmkansız zamanda buluştuk
Seninle
Yoklukta yara bandı olduk birbirimize
Varlığı görünce uzak durdu bedenlerimiz
Uyuşmadı
Ters tepti uzaklaştı
Bugün yâr uzak sevda uzak
Bugün kendimden Uzak
Ver elini diyemem
Gönlünü bana tuzak et diyemem
Bugün yâr uzak
Bugün yâr tuzak
Yoruldum artık
Bir dağ değilim ki
Esen Rüzgara karşı durayım
Deniz değilim ki
Vurdukça taşa şekil vereyim
Yoruldum insan olarak
İnsanların Servet harcayıp yaşayacağı şey
Benim benim için sıradan bir şey
Benim için sıradan olan
Bir çok insanın hayal bile kuramadığı şey
Gelmek zor gitmek ayrı Zor
Ben kimsenin gelemediği kadar geliyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!