İbrahim Çelikli Şiirleri - Şair İbrahim ...

evin en güzel odasına
en aydınlık pencereye karşı
kurulur halı tezgahı
buğular; damlacık olur
süzülür camlarda
daha sabahın ayazında

tam da
işler yoluna giriyor
derken,
bir gün;
tesadüfen şahit olduğumuz
hırsızlık,

ancak; kanımca insanlar
'veren el alan elden üstündür'
diye kendilerini aldatıyorlar,
daha sonra öğreneceğim ki
olmayan el değil, olupta vermeyen el
her zaman malı götürmüştür.

denize düşen bir kar tanesi insan
dalgalar kıyıyı okşar gibiydi sevgili
sahilde güneşi kaybolan
mevsimler geçip gitti

boş sanır sevdayı/yandığımı bilmeyenler

“-tesgeresizleri,
düzdabannıları,
otuzbeşini geçenneri,
beş çocukluları
almayollar,
ondan ötürü millet dört yazdırdıydı zati

Gelgari

hanı fakıt oldu, esger olalı
gündüz hayalımda, gece düşümde
bi nekdibin gelse oğşar bobanı
bi selamın bile yok bu garibe

'-geçen bazarlı Nesrin anladıvırıyodu'
senin Köse
gıvratmış makenenin kulağını,
karşısına Nesrin çıkmış,
Köse
'-alo! hamfendi orası

bi ğün önşeden ilaşladım,
ayıklanmış tohumu
hanım ağşamdan hazırladı hacatları
er vakıt da eşeğin semerine sardım
sabanı, boyunduruğu
zabahın seherinde,

Mekkeciler

“-Kumdanlı’dan; köyde üç gelinvardı
Topal Mevlüt’ün,
Türkoğlu’nun Bolad’ın ve
Zülfikâr’ın Karısı

ben hep mutlu düşlerim
sevdiklerimi
hep mutlu..
imrenirim.
bebekler gibi
mışıl mışıl