Huzuru Ararken Şiiri - Simya Kömür

Kendimi uykuya teslim ediyorum
Ama yerimde değilim
Gözlerim kapanıyor
Ama düşüncelerim susturulmak istemiyor

Görüşüm bulanık
Geleceğim bulanık
Şimdiyi yaşayamıyorum
Yorgunluğu yakamdan atamıyorum

Yaşadığımı hissedemiyorum
Ölüyüm ama uyandırılıyorum
Sırtıma bir kurma anahtarı takılıyor
Anahtar çevrildikçe çevriliyor kemiklerim çatırdıyor

Çatırdamayı biri kuş sesi sanıyor
O biri bu sese seviniyor
Ben acı içinde inlerken,
O biri acımla huzuru buluyor

Kemiklerimin çatırdaması kesiliyor
Hepsi paramparça şimdi
Biri pek sinirleniyor
huzurunu arıyor, bulamıyor;
Birde o kemiklerimi sızlatıyor...