Huzursuz Evler Şiiri - Uğur Musab Şahin

Yetiştirme yurtlarında,
Yetiştiremedik çocukları
“Sevgi evleri” dedik sonra,
Onca sevgisiz yerlere.
Ne şefkat gördüler,
Ne koruyabildik yavrucukları
Emanet ettik sapık ruhlu,
Tacizci öğretmenlere.

Huzur evlerini açtık,
Bakıma muhtaç yaşlılara
Gönüllü hapishaneden farksızdı,
Bu huzursuz evler.
Sonra onları da emanet ettik,
Yedi başlı yılanlara
Huzurlusu yoktu ki,
Onları da öğüttü değirmenler

Ve açlar için “aş evleri” açtık,
Koca dev mutfaklarda.
Toklar mide fesadı geçirdi de,
Açları doyuramadık.
Tonlarca yemekler kaynadı,
Kara kazanlarda
Ne zulümler yaşadılar,
Açgözlüleri duyuramadık.

Köprü altı çocuklarıyla,
içimize çelik köpüler ördüler
Tecrit edildiler toplumdan,
Sokaklarda yatanlar.
Kimi açlıktan, kimi soğuktan,
birer birer öldüler.
Açılışlarda, siyasi meze yaptı
Göbekli bürokratlar.
2020