Hüsrandasın Hüsranda!

Adapteysen her şeyde, yoldan çıkan asır’a;
Hiç boşuna övünme, hüsrandasın hüsranda!
Ve çağdaşım diyorsan, asra rağmen şu sıra;
Boşa kendin savunma, ziyandasın ziyanda!

Çağdaşlık denen illet, ettiyse seni esir
Veba misal mikrobu, ettiyse sana tesir
Yazamaz zararını, ne şiir ne de nesir
Şu çağa yemin olsun, hüsrandasın hüsranda!

Neme lazım diyorsan, etrafta olanlara
Vicdanın sızlamazsa, batılla dolanlara
Yoksa biraz acıman, imansız ölenlere
Allah’a kasem olsun, hüsrandasın hüsranda!

Kebair işlenirken, etmiyorsan itiraz
Fıska düşen insana, acımazsan az biraz
İnsanlık şu haldeyken, gayen ise halen haz
Esmaya yemin olsun, ziyandasın ziyanda!

Emr-i Hakka uymada, gevşek isen sen yine
Değil isen tam ayna, ondan inen son dine
Mecazi aşklar ile dolu ise o sine
Kur’an’a yemin olsun, hüsrandasın hüsranda!

Evlat ve ayalini, azdırırken şu asır;
Kulluğu sırf kendine, kılıyorsan münhasır
Vahye rağmen kalmışsan, dinde nakıs ve kasır
Rabbe kasem olsun ki, ziyandasın ziyanda!

Ukde ise aklında, lüks endeksli bir yaşam
Diyorsan ki, hakkımdır bu cihanda ihtişam
Geziyorsan durmadan, Mısır, Paris, Bağdat Şam
Âleme yemin olsun, hüsrandasın hüsranda!

Bi-habersen tebliğden ve manevi cihad’dan
Değil isen rahatsız, arzda olan ilhattan
Sabah akşam durmadan, dem vurursan kat yattan
Şu arza yemin olsun, ziyandasın ziyanda!

Bilmiyorsan hayata, niye geldin ey beşer?
Görevin kulluk iken, işliyorsan her an şer
Kurmuyorsan her akşam, hayalinde bir mahşer;
Mizana yemin olsun, hüsrandasın hüsranda!
Tövbeye yönelmezsen, ziyandasın ziyanda!

Abdullah Toroslu
11.03.2014-İzmir