Senden öğrendim seni sevmeyi
Ellerim ellerinde sıkıca tut
Ne güneş görsün nede ay
İzi kalsın avuçlarımda!
Sitemkar olmayacağım yüreğime
büyüttün besledin asker eyledin
vatana hizmete gidiyorum anne
gözyaşlarımı sizden gizledim
şehit düşersem sen ağlama anne
geldim yirmi yaşına
Şimdi ben buralardan gidiyorum
Hem de çok uzaklara,
Seni ne kadar çok özlediğimi
Anlatmak için çıkıyorum dağlara,
El elin üstünde beden toprak üstünde
resmin duvarda süsler üstünde
evler bana sanki hapis hane
varsın senin olsun bu yalan dünya
değdi yüreğime derinden bir ok
buralarda dağlar hep karlıydı sensiz
gecelerim soğuk geçti hep sensiz
uzundur geceler sabah olmuyor
senin yokluğuna alışamadım.
sensiz hep küskün kaldım bu dünyaya
Çok özledim seni çok
Her gün ağladım
Hasretinle özleminle
Gözlerimde yaşlar
Bir gün olsun dinmedi
Ne sıkıntılı bir dünya
yukar,da masmavi gökyüzü
aşağıda ayrılıklar
birde kara kara
düşünceler
Sen beni bırakıp gittiğin zaman
Hatırlıyor musun giderken
Bir kırmızı gül bırakmıştın bana
Bıraktığın gül sensiz nedense açmıyor
Senin yokluğuna gül bile dayanmıyor
Bugün on kasım
Dokuzu beş geçe ayaktaydım
Saygıyla anıyoruz seni Atam
Yetmiş üç yıl önceydi
On kasımda kapadın gözlerini
İndirdin bayrakları yarıya
Gelmedi sevdiğim bilmem ne güne
Tahammülüm kalmadı düne bugüne
Sevdiğim kaşların karası geldi
Sensiz bu diyarda göçer giderim
Gözden ırak olup gönülden giderim
Ne alır canımı ne de el çeker
-
Hüseyin Çubuk
Tüm YorumlarÇok güzel bir çalışmaydı..
Kutluyorum samimi yürek sesinizi..
Tam puanımla.. (Antolojimde)
Saygı ve Selamlarımla
HÜSEYİN ÇUBUK