İnsafın kurumuş yazık ki yazık
Göz göze verdiğin sözde mi yalan
Ben seni etmiştim yüreğe azık
Yattığın omuzlar dizde mi yalan
İNSANOĞLU
Ne duygular vardır insanoğlunda
Gül yüzünü neşe ile doldurur
Gitmez ise eğer isler yolunda
Hüzün hâkim olur rengi soldurur
İntizar
İçindeki sevgiyi ipe serip de,
Boynuma dolasan yine dönemem.
Yedi düvel kokulu çiçek derip de,
Yoluma belesen yine dönemem.
Zalim ol bu dünyada acıma hiç kimseye
Acırsan sen acınacak hallere de düşersin
Doldur akçeni doldur sen doldur ki keseye
Kesen doluysa eğer paşa gibi yaşarsın
Izdırap
Yıkıldı sarayım, Ah! Gönül tahtım,
Böyle mi olacaktı bu kara bahtım?
Duysun bütün dünya, olsun ki ahtım,
Bir daha yüzüne, bakmayacağım.
Kaçak
Sen kaçaksın
Biliyorum
Hem de en kuytusunu yüreğimin
Kapıp kaçmışsın
Yok getirme istemiyorum artık
KADER
Bilirsin varlığın ilkbaharımdır
Yokluğun ruhumu kışa döndürür
Gidişin efkârım hem de zarımdır
Gelişin her şeyi hoşa döndürür
KÂĞITTAN ADAMLAR
Yavrum bak
İyi dinle beni
Şimdi uçurtma yapıyorum sana
Sadece tatlı bir rüzgâr çıktığında uçacak
Kardelen
Bir çocuğa bir şey olduğunda,
Hele bir kız çocuğuna,
İçim yanıyor, içim.
Sonra gözümün önüne geliyor bütün resim;
Anası yandı, babası yandı biliyorum da,
Kayık
Ben bir kayık olsaydım
Şöyle mavi bir göl kenarında
Öyle motorlu falan değil
İki tahta kürek yeterdi bana
Kanayan yaralarımı ziftleselerdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!