Hüseyin Fevzi Bir Şiirleri - Şair Hüseyi ...

bir millete karşı mahkeme kuruyorduk içimizde,
kendi öz benliğimizde.
sorgulanmıyorduk,
sadece aşağılanıyorduk.
yargıtay, danıştay yoktu bizde
tek celsede karar verip,

yedi bir kuş
kar soğuğunda
kış güneşi sönük
aç biaç
ilaç
ilaç

ve tek farkımız
kromozomlarımız
sen x
ben y
ve
eger matematikse kromozom

burası mezopotamya..burada ölüm tarihle hemen hemen aynı yaşta..

lakin ölmek için mekan seçme serbestisini de nerden çıkardın derseniz....bir nişanlının kına kokulu yüreğinde ölmek te vardır..iki nehrin arasında mezopotamya denilen kan kokulu bi gecede ölmek te..ikiside ölümdür en nihayetinde..

bi babanın en derin hıçkırığıdır belki bayram harçlıklarının sevindirdiği bi direğini dizi dibinde görememek..yahut bi ananın yürek küpürtüsüdür henüz bi akşam ezanında eve geç kalan bir oğul..

uyuşan beynimde
nargileden biraz sen çekiyorum
ve bir gurultu
gözlerim duman dolu

delirdi gece karası..

kimdesin ey yüzsüz nefis..
cehennem mavisinde bi geleceğe karardı bak gündüz..

hepsi biraz ekmek arası..

çalalım gel bu gece bütün çanları kiliselerden
ve sırtı kambur kambur rahiplerden intikam alalım...

Bölge mahkemesi.

Mahkemenin son celsesi.

Celsede bir gönül işçisi.

kubbeler gelir aklıma..kubbeler..gök kubbeler..

mumyalanmış suratlarımızda tebessüm hep bi eksik kalmıştır lakin..halbüse azıcık toz kondurabilseydik yeni aldığımız ışıl ışıl potinlerimize..bayram sabahları başuçlarımızda sakladığımız potinlerimize..yahut da yeni giydiğimiz en yenimizi paylaşabilseydik ah..

ve üçüncü tekillerin fısıltılarından hep bi uzak kalabilseydik..duman körüne dönmezdi o zaman kubbeler..
ve güvercin renginde bi grilikle buğulanmazdı gönüller..

ilgisizdiler..

anne babasının yedi ilgisiz çocuğundan biriydiler..

ve her teneffüs takip ettiğimdiler..