Hüseyin Fevzi Bir Şiirleri - Şair Hüseyi ...

bi istanbul bilir..
istanbul kalabalık yalnızlığın başkenti..
böyle şeyler insanın başına ancak istanbulda gelir..

uzar gider..
neyi bilip neyi bilmediğinin farkına varamazsın..

prasa doğrama arzusu
ömer ömer
bu ne inattır
kutsal inat
kafa vurumu abbas iniltisi
gelir ve gider

ekşimişse derilerimiz..tütün kolonyası kadar temiz değilse dillerimiz.. ve bedenlerimiz..

uzat dilini..dil çıkar bebe çocuklar gibi..
nefretini en sade haliyle aktar bana..

yahut..yahut yum bütün gözlerini..iletişime zıt duygularla konuş..ya tükür..ya küfür..de bişeyler..

ıslak karakterimin analiz dönemeçlerinde artık eski beni arama modundan çıkma telaşındayım..ne olur yalnız bırakın die bağırasılarım olmuyor çoktandır..on dört deli bi araba kiralayıp ellerin edirnelerine gidebiliyorum artık..ve uludağın zirvesine az bişey kala bi et lokantasında cızbız yiyebiliyorum yarın istanbulda dersim varken ben bursada ikindi vakti..

el öpülesi analar yollardı yollara..ve hep alelacele yapılıveren yol çıkınları idi hüzne gark eden..içinden çıkılamadığı anlardı onlar..belki üç şeker belki iki pamuk elma..ve bi nebze köy kokulu çamaşırlar..ütüsüz..o kimin neyinde..ciğerler ütülü bittabi..ve böyle milyon defa ayrılıklar..dönüşü olmayan..varışı belki hiç olmayan..kimi kime kışkırtmaktı o son nemli bakışlar..

zeberced dizili yığın yığın samanlık..ve içinde saklı kalan..biraz pis biraz kötü espri kitapları..bavul demeye dil varmayan ellerinde izleri..ve kaldırımlarda duvar diplerine kuytulaşmış valizleri..otobüs bekleme..bekleme ey otobüs..sen git..gideli çok oldu bdg..

benzinlik..üstü bulut altı benzin..ve kör bir idareye muhtaç..ellerinde avuçlar..

hırsız şerri
doğal sirkülasyon
insan şeytanı
alır da kaçar kitabı
süryani azazil uşağı
recm hevesinde telaşlı

anadolu yanığı
buram buram hasret
özlemek var seni
zor meşgale bu özlem
gidici dünya

yaşantı konisinde monoton iç çekişlerin
kuram çürütmedi bende
erişme güdüsü ham hayal idin ilk
sonra hedefin doğurgadığı davranış oldun
dibek taşına başımı koyup
su düşürdüm aynı noktaya belki yüz belki bin

sanat adına yapabildikleri tek şeyin iki bacak arasından ibaret olduğuna kanaat getirdiğim nicelerinin bi takım çamaşır kirlerinin ulu ortaya çıkıvermesinden sonraki basın açıklamalarıdır nefretime muhatap kıldığım..kirlisindir sonuçta..sevmezimdir seni..nie açıklamaya kalkarsın ki..neyi açıklamaya kalkarsın bana..yahut zihnime neden seni dahil etme zorunda bırakırsın beni..senin kadar alçalmaya yüz tuttu mu zannedersin sen milleti..git gözükme..yeterki ışıltılı parıltılı yaşadığını zannettiğin bi yaşamı tüm diğerleri önünde resmileştirme..yedinse bi halt..saklamasını da bil yani..

bi gün tüm kamuoyunun karşısına çıkıp 'bu kadar karizma olmak zorunda mı idim' konulu bi basın açıklaması yapmayı arzuladım bak şimdi şu cümleleri yazar iken..tüm dikkatleri tüm şimşekleri çekmek..'ulan bu da kimmiş yafu' dedirtmektir aciz isteğim..

özel yaşamlarınızı gizleyin ve çekin gidin lanet olası hücrelerinize..zindanı bile hor görürüm lakin size..

geçmişin dipsizinde soluk alıyo olmak belki..nedir bu başımdan, yanıbaşımdan dökülen damla türevleri..kan değil..duvarları sidik kokulu bi dört duvarın çerçevelediği ben..öyle ben ki..yosunlu bi geçmiş..ve yosunlu geçmişine format atma gayretinde gündüz uykuları..göz çapakları irin kıvamında..tiksiniyorum kendimden..avuçlarımda ufalanmış ekmek kırıntıları..yemek vakitlerinden arta kalan..ve zeytin çekirdeğindeki karanlık..topuklardan en yukarlara kadar kramplar..ve kamplar..acının doruğu..nasuh mahruki..