Bana zulüm geldi, dedin oh olsun
Sana zulüm geldi, dersin tüh olsun.
Bu ne biçim akıl? Uzaklaş hemen
Bu fikiri haklı, görsen yuh olsun.
Önce insan diyen, demezki böyle
Alem keyf sürüyor, sıkıntı nedir!?
Doğup yaşayanın yorulmuşu var.
Bir taraf ağlarken bir taraf şendir,
Feryatların kanla yoğrulmuşu var.
Elbet mutlu olan olur varlıkta,
Bir kısmının işi fesatçılıktır,
Fitne etkisini ölçmek isterler.
Ahlâk yoksunluğu fırsatçılıktır,
Durumdan öteye geçmek isterler.
Her şeyde en önce o haklı olur,
Sakın hayret etme cahil kısmına,
Şaşırıp kalırsın, yaptığı işe.
Seni muhtaç eder eski hasmına
Ne zevk kalır sende, ne eski neşe.
Aklı, inceliğe bir türlü ermez,
Herkesi uyutan ninni bulmuşlar
Uyanık, yalana inanmaz sanki!
Dalgın olanlarsa hipnoz olmuşlar
Dünya yıkılsa da aymaz inan ki.
Yaşamın gerçeği gözler önünde
Bozul sa dünyanın fırfır dönmesi
Fırıldak insanlar dönüşe devam.
Çoğaldı belanın başa inmesi
Durdurak bilmeden inişe devam.
Kirli duvarlara vurulur kireç
İnsan, nimetlerin tüketicisidir,
Kıymetin bilmezse acısı çıkar.
Musibetler onun neticesidir
Sonucu çaresiz herkese çöker.
Ömür varlık sağlık, ilk önde gelir
Tanıyamaz oldum artık kimseyi,
İşe yaramazsan, dost gibi görmez.
Olmaz de, karartır hemen enseyi,
Keser muhabbeti, selamı vermez.
Çıkara dönüktür çoğunun yönü,
Arasıra dostlar arıyor beni
Hal hatırdan öte sözü kalmadı.
Lüzumsuz kutlama yoruyor beni
Bu neyin inadı? Aklım almadı.
Akıl aynı değil, fikirler başka
Yoksulluk arkadaş oldu, bırakmaz
Ne terkedip gider, ne küser kızar.
Ölsemde kurtulsam, der ki gerekmez
Kuruntu olarak kalbime sızar.
Dara düşsem hemen neşeyle dolar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!