Hüseyin Celep Şiirleri - Şair Hüseyin Celep

Baktım dünyanın, penceresinden,
Her dört bir yanda, gördüm kendimi.
Aldım aşımı, tenceresinden,
Aynı hamura, kardım kendimi.

Var olan ahirinde, önünde,

Sende bir delikanlı vardı,
Biraz toydu, biraz da mahcup.
Gönlünü türlü sevda sardı,
Sende buharlaştı, kaybolup.

Bu dünyaya kaç kez geldim de

Bu karanlık dünyama
Bir güneş gibi doğsan
Bütün sıcaklığınla
Sarsan ruhumu sarsan

Gönlümdeki sevginin

Yıllar, yılları kovalar.
Artık ya vuslat ya ölüm.
Sanma, dünya beni oyalar.
Neredesin sevgi gözlüm?

Rüzgardan bir atın olsun,

(Çocuklarımıza)

Yine erdik yeni yıla,
Hepimize kutlu ola.
Bütün dünya insanları,
Yüreğiniz sevgi dola.

Ne kadar sevinsek,azdır,hemşerim;
Şu evrene gelmemiş de olabilirdim

Ve hiç bir şeyden,olmazdı haberim.

Şu mavi gökyüzü, şu rengarenk çiçekler…

Bir kaşları keman için
Aşka yandım için için
Ayrı düştük bilmem niçin

Vur hançeri yüreğime
Öldür beni sevdiceğim

Sevdalandı yalnızlığım yalnızlığına.
Onların vuslatı karıştı ayrılığımıza,
Kavuştuk ayrıldılar,
Kavuştular ayrıldık.

Hüseyin Celep

Cemren düşünce şu tenha gönlüme,
Gönül kuşum kafesten havalandı
El atıp can verdin toprağıma,
Isındı havam,suyum yandı...

Yürekte tipi eser, ateş üşür, kar pişer

Dere kenarında, bir söğüt vardı,
Dal budak salmıştı, ufka bakardı.
Yalnızdı, sıkılırdı, zaman zaman,
Baktı bir gün, uyanınca, uykudan,

Dikmişlerdi, yanına hoş, bir kavak,