Yalansın koca dünya
Seni koca bir çuvala doldurup
Gitmek isterdim
Tabi gidecek yerim olsaydı
Şu koca boşlukta
Sessizliğimle sözcüklerim boğuştu
Sessizliğim yine galip geldi
Sözcüklerim ise
Yine kayıp...
Bir gün elbette
Bir gün,bir odada
Ve yalnız
Kıstıracağım seni
İşte o zaman kork benden
Ey hayat!
Şair olabilmek!
Beynimde koşturup duran
O haylaz kelimeleri
Kalemin ucuna getirebilmek.
Şair olabilmek!
Çocuklar yürür bu sokaklarda
Çocuklar büyür bu sokaklarda
Çocuklar üşür ve
Çocuklar ölür bu sokaklarda
Sensiz,bensiz,kimsesiz
Seni unutmadım
Sen; yüreğimde bir türküsün
Ama,
Söylemiyor artık o türküyü yüreğim
Bana,
Beni sevdiğini söyle
Ama içten, yürekten
Tek bir ses telin titremesin söylerken
Ve gerçektende sev daima
Belki inanırım sana ondan sonra
Beni severek verdiğin
En temel hakkımı
Şimdi beni terkederek
Elimden alıyorsun
Ne umduk ne bulduk, bu hayat sürecinde
Zamanı, zamana sunduk
Gençlik yılları...Ütopyalar dizboyu
Sağa karşı savaştık solda birbirimizle çatıştık
Eylem yapalım derken, silahlarla tanıştık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!