Hülya Öztürk Şiirleri - Şair Hülya Öztürk

Aynaların beni göstersin baktığın her anda,
Cevaplanmamış soruların yaşlı yalnızlığında,
Adımı haykır çığlık çığlığa en derin uykularında,
Beni binle çarp,duyguna böl ve kendinle topla...

Suskun hayallerde demlensin cümlelerim,

İhanet eski bir silahın hissiz mermisi,
Hadi doldur doldur yeniden çek tetiği.
Sen mi öldüreceksin beni ve geçmişi,
Yazık artık görmüyor flu gözlerim seni...

Kurşun işlemez yüreğime,

Artık yaşanmayan siyahi zamanlarda,
Adını andım en utangaç yarım dualarla,
Beni istekli isteksiz her hatırladığında,
Yüzümü gör bütün gelinlerin duvaklarında.

Bir ırmak akıyor yine, su sesi değil, yürek sesi,duysana,

Beden buldum sahildeki gri ruhlarla,
Sen bilmezsin öldüğümü defalarca,
Düşüncenin eyleme döndüğü her anda,
Yak sen de yüreğini hissiz yangınlarda...

Adresi yok aşkın,

Aşkın yok olduğu ülkede,
Kraliceler de ölür gerçekler de...
En yalnız bir film karesinde,
Düşler kaybolur bedeninde...

Gözlerime değdiğinde gözleri,

Issızlığımın tahtında yine düşüncelerim,
Ses bulamadı dudaklarımda kelimelerim,
Ben artık yitik öyküsüz bedenlerin şehriyim,
Yasakların değil özgürlüğün tek esiriyim...

Sevda ek yarınlara beni zihninle sarmala,

Bir örümceğin ağını ördüğü mevsimde,
Düşler de susarmış söylermiş gerçekler de.
Eylemsizliğe döndürülmüş çelişkilerde,
Bebekler ağlarmış tüm sahil kentlerinde...

Yalnızlığın labirenti olmuş hep düşüncelerim,

Yaşamak dediğin birkaç seyahat birkaç anı,
Elinde tutan kim olmuş ki şimdiki zamanı,
Geriye kalan sadece öksüz bir alın yazısı,
Sev,sevdir kendini ve içinde olduğun hayatı...

Gecenin ağlayan soluğu ıslattığında yolları,

Gördü gözlerim görülmeyeni,
Duydum söylenmeyen sözleri,
Sildim artık yüreğimdeki izleri,
Sakladım benden kalan her gizi...

Aşk bana karanlık,

Karanlık sanma bütün geceler,
Gözlerin giderken yaşlı kalmasın.
Unutmam sevdiğim geçse seneler,
Damlayan yaşların bir göl olmasın..