Hülya Öztürk Şiirleri - Şair Hülya Öztürk

Yine aklımdasın,üzülüyorum,
Acım var sevdiğim çok üşüyorum,
Senden asla asla geçemiyorum.
Derdim var bebeğim,hep ağlıyorum....

Ve dur dedi düşüncelerim duygulara,
Düştü yüreğim yürümediğim yollara,
Gündüzün geceden yaslı ayrılığında,
Selamsız kaldı eylemler yalnızlığa...

Ruh terkettiğinde yitik bedenleri,

Söylemiştim çoktan unutulmuşluğun kalıcı izlerinde
Gerçekler geliştirir yalanlar hiçleştirir diye.
Varlanmanın bu yolunu seç sen de...

Nerede hayaller,gölgelere saklanmış bedenler nerede?
Belki insanın kendisini en çok aldattığı köşelerde,

Açmadan solan bir hiçliktin oysa,
Duyguları öldüren küflü çarmıhta.
Alevle çevrelenmiş girdabında,
Akrebin zehiriydin kuyruğunda...

Denedim yine denenmişliği,

Yılların verdiği acı yüreğime yetmedi,
Bu gönül,düşlemekten vaz geçmedi.
Arzular büyüdü hep tek seninleydi,
Bu mazi,sensizlik hiç değişmedi...

Şu busen gönlüme konmadı ki yar,

Duyabilir misin sessizliğin çığlıklarını?
Görebilir misin karanlığın hissiz ışıklarını?
Konumlandırmıyor insanı hiç belirsizlik salgını...

Bu şarkı dostluğun yücelten çağrısı,
Kırk yaşına hükmeden çocukluk anıları,

Sen gittin gideli dar gelir bana odalar,
Tüm beddularım hep seni sarmalar,
Ayrıllığın deli çığlıkları kulaklarımı tırmalar,
Geceleri tek başıma bak yalnız şarkılar...

Ayırdı kader anam,
Kopardı ikimizi,
Dilim çözülmüyor ki,
Neredeysen gel anam.

Matem koydum adını,

Gözlerinde asılı kaldı gözlerim,
Yüreğinde can buldu yüreğim,
Bedeninde kök saldı bedenim,
Düşlerinde gerçek oldu düşlerim...

Ekle günümü gündüzüne,

Sakla sakla yüreğim benden kalan her izi,
Unut unut zihnim geçmişin tüm gizemini,
Sessiz filmin üç beş karesiyim şimdi....


Gece ben ve nihavent bi şarkının melodisi,