Belkide biz yaşamaya yanlış yerden başlamışızdır
sevgili günlüğüm✍🏻 ne dersin?
Olabilir mi bu?
Yanlışlıklar, hatalar biz insanların yaptığı sıradanmış gibi baktığımız ama sıradan olmayan şeyler değil mi?
Mümkün mümkün yani bence, kendi adıma ben yanlış yerden başladım yaşamaya gibime geliyor her ne kadar çok küçük yaşlarda elime kalemi alıp Ay’a tutulmuş olsamda…
Merhaba sevgili günlüğüm ✍🏻
Merhaba sevgili dostlarım, merhaba…
Zaman ayırıp yazılarımı okuduğunuz için her birinize ayrı ayrı teşekkürler ediyorum. İyi ki varsınız diyorum.
Ve sen; ya sen sevgili günlüğüm kalbimin ormanı, kalbimin denizi… Yüreğimin sesi; gökyüzüm, sağanak yağmurum… Şimşeğim, tsunamim sana ne kadar teşekkür etsem azdır ön bahçem, hayat yolculuğumun dikiz aynası iyi ki tutuşturdun elime kalemi çocukluğumda..
Elim kaleme değdi değeli
Nefes alışımın sebebidir şiir
Gülüşlerimin
Usulca ağlayışlarımın kapısı şiire açılır
O, öyle bir kapı ki
Kilitli odalara buyur etti
Aklın kalmasın sakın bende sevgili günlüğüm✍🏻
Dinlenmenin, dinlenebilmenin hakkını her daim içimde ki çocuğa sarılarak veriyorum…
Nefis bir sabaha uyandım bu sabah, bu sabah başkaca parlıyordu güneş; sanki rüzgar ardından kaş, göz ediyor biraz daha kal Datça’da, gitme diyordu.
Çocuklarım anne dedikçe yüreğim bavulu topla koyul yola diyor, lakin yüreğim çocuklarımın ağzından çıkan cümlenin tamamını dinlemiyor mu ne?
Merhaba sevgili günlüğüm✍🏻 merhaba biriciğim, merhaba iki gözüm, kalbime açan çiçeğim merhaba.
Özlem doluyum sana; seni ise haklı olarak incinmiş görmekteyim… Nasıl hak vermeyeyim sana? Yerden göğe kadar haklısın; elini öpsem defalarca, yüzüme gözlerime sürsem affeder misin beni?
Eteklerini de öpeyim daha da naz edersen, ha senin eteğin, ha benim ayrı gayrımız mı var Allah aşkına…
Yarım kalan yazılarımın hakkını arıyorsun elbette, yarım kalır mı hikayeler yarım kalan aşklar gibi gibi yazacağım cumartesi gününden sonra nasip olsun inşallah.
Özlediğimden döktüm içimi
Beklediğimden
Gelmeyeceğini bildiğimden
Öylesine döktüm içimi
Ne cam kaldı
Ne pencere
Uzaktan yarım yamalak görünür
Zannedersin,
Sessiz geçer gemi
Kıyıya düşmeye görsün gölgesi
Dümeni kırmaya görsün yüreğine
Uzaktan yarım yamalak görünür
SIR
Yukarıda ne olduğunu bir anlayabilsek sevgili günlüğüm✍🏻
Tahmin ediyor astrologlar; inanır mısın yapmadığını bırakmadı Merkür; burcuma mı girmiş; yoksa hangisi hangisine girmişti? Karı kocala gibiler dünya kurulalı beri; tıngırtısız olur mu hiç?
Bizim yeryüzüne sığamadığımız gibi gezegenler de gökyüzüne sığamıyor zaar…
Elli’li yaşlarda bir garip mi oluyor insan, yoksa ben mi garip oldum sevgili günlüğüm✍🏻
Yok yok telaş etme çok önemli değildir halim sanırım.
Şu gözlüğüm varya; şu yakın gözlüğüm afedersin sinir oluyorum ona. Nereye bıraktığımı zaman zaman bilemiyor arıyorum. Nereden çıkageldi ki sanki, yaş kemale mi erdi yoksa ruhumla çekişmeli. Ruhum diretiyor onyedisin diyor; ayak vuruyor, yakını görmek için gözlük lazım olunca, zaman diş biliyor ruhuma, gör beni başucundayım unutma diye ekliyor…
Arada kalıyorum sevgili günlüğüm, arada, hep arada kalıyorum yazık değil mi bana?
Gök gürledi İstanbul’da bu güzel pazar sabahında sevgili günlüğüm✍🏻
Önceden de gök gürlüyordu, ürkmediğimi sanırdım, korkmadığımı, tedirgin olmadığımı sanırdım bu sanrımda yanıldığımı yeni anladım.
Evlenmeden önce yanımdayken küçük kızım,
korktuğunu belli ederdi gök gürleyince. İçine küçülür gibi yapardı omuzlarını içeri çekerek, koşarak ona sarılırdım ve kızım evlendikten sonra gök gürleyince, başımı öne alıp omuzlarımı öne çekince anladım ki meğer bende korkuyor muşum gök gürültüsünden. Koşup sarılacak kızımı çok kez aradım evde ama artık kendi yuvasında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!