Başakların üstüne Mayıs,
Boğaza erguvanlar yağar.
Hızır günlerinde dilim esir,
Yaşamın kıyısında toprak kokar sofralar.
Ortasındayım kırık dökük bir denizin,
Göğsümde ateş dolu hüzzam kırıntıları.
Hesapsızca hasretlik yağar içime,
Nefes nefese ıhlamur kokuları.
Sol yanım soğuk alabildiğine bu günlerde,
Yüreğimin dalından bir ah çeker kalbim.
Kuş, papatya, gelincik, çayır, çimen,
Gül biten dikende kaç mevsim sensizim?
İğde ağaçları altından,
Kendi imdadıma koşup geldim.
Neyime lazım canansız can?
Sustukça unuturum zannettim.
Bir uçurumun kenarındayım,
Ha itti, ha itecek beni gamzene.
Hoş bir seda kalsın istedim benden,
Sevenlerin kalbi çarparken birbirine.
Kayıt Tarihi : 14.2.2025 16:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Kalp, kırıkken de sevmeyi bilir; çünkü sevgi, en derin yarayı bile sarar."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!