Bazen sessizliğin esiri olurum,
Öyle dalarım ki;
kendimi bile unuturum,
boğulurum kendi içimde...
Tam düşmüşken her şeyin uzağına,
ı
bir sapakta kalmış
ağlayan kadın,
seni zor buldum
bahara açan bir çiçeğin renginde;
tam da menekşe..
Bu şehirin varoşlarında
tepelerin soğuk yamaçlarında
nefesim dondu,
Çekilen acılar saçlarımın akında
ruhuma serpilen karlar gibi,
Umut var daha,
Yıktı beni kayıp haberin,
Benim yaşam çiçeğim,
Kopuk yüreğim.
Dört bir yana baktım,
Şehir şehir seni aradım,
Şahmaran aşkına
deniz atları
köpüklü yeleleriyle
geçtiler sıra sıra,
Ve uğurlandı
karşı kıyıya
Acılar ağır
gönül yorgun,
Bir özlem ki, deryalardan coşkun
aşılmaz dağlardan yüce,
Bir özlem ki, götürürü beni
o güzel günlere
Ağlıyorsun
yüreğin yanıyor sevdaya,
Ama tüketmiyorsun
bir güvercin kanadında
umut mavisinde serinliyorsun,
Başın bulut bulut,
Beni boşuna arama,
Sana yıldızlar kadar yakın uzaklıklar içindeyim,
Güneşini al da gel,
Çöz zamanı gör ne haldeyim.
(İst.1987)
Öylesine gelmedim hayatına,
aşkla geldim.
Dışarısı soğuk dosttan yana aşktan yana
Yüreğinin ılık yerinde sabahlarım belki,
Sen ciçekler korunağı gibisin;
soldurmazsın gönül bahçemi..
Kızmıyorum sana,
Savrulan duygularını toplamakla geçecek ömrün,
Deli deli dolanacak
daldan dala konacak,
Aşk adına yorulacak bir gün gönlün,
Bilmem ki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!