Bir ses yükseldi birden
Ben Yarbay Mustafa Kemal ölmeni istiyorum senden
Karanlık çöktü ay gözüktü tepeden
Pusu atmış gâvur bir feryat yükselir askerden..
Herkezin ağzında bir kelam vatan sağolsun
Seninde bir gün aklın başına gelecek
Geceler bayu gözlerine uyku girmeyecek
Çok pişman olacaksın yaptıklarından
Başın yere eğik gözlerin uzaklarda belirecek
Senin yaptığın her şeyi izleyebilirim
Oturmanı, kalkmanı
Bir parça bez ile gözlük camını parlatmanı
Sakız gevelerken girdiğin tavırları
Saatlerce izleyebilirim
Ben hergece öldümde
Sen bir gece sensiz kalmadın
Ben adına şiirler, sözler yazdım
Sen, bunları açıpta okumadın
Çok dert yandım satırlara
Acılar çemberi gibiydi hayatım.
Ne yana dönsem derbeder, keder
Mutluluk ararken, gemiyi tabana vurduk
Ne yana dönsek endişe ve korku
Sorma bu aralar hiç iyi değilim
Kimse bilmesin sana olan sevdamı
Oysa Azmı yazıp sildim aşk mektuplarımı
Kader bu işte ne yapacaksın
Bazen bir defa gülsün diye şaklaban olacaksın
Seviyormusun beni doğruyu söyle
Her gördüğünde ayrılmak istemiyorsun neticesinde
Nasıl özeniyorum bir bilsen
Şu puştlara bak nasıl mutlular bir görsen
Herşey sarpa sarmaya başladı
Aynı sorunlar ve aynı sıkıntılar
İçimi kemiriyor her zamanki gibi yalnızlık
Anlatsam koz vereceğim ellerine
Sussam verem edecek beni
Başladı gene şiir yazma hastalığı
Şimdi diyorum şimdi
Yalvarıp yakaracaksin bana
Affeyla diye yapışacak sın yakama
Ne gelir elden aglamaktan başka
Dünyada almamış muradını
Belki öbür tarafta görecek suratını
Bir mermerde adı kalmış
Son nefesinde dahi adını anmış
Dostluk bumu kardeşlik
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!