Hikmet Durkut Şiirleri - Şair Hikmet Durkut

Mezarcı kim yatar bilinmi burda
Bağrına hançeri yiyenin biri
Dünyada rahattı şimdi çok zorda
Bana ölüm yoktu diyenin biri

Düşünmeden tatlı hayatı süren

Her ne ettiyisem kendime ettim
Elden bir kötülük görmedim ki ben
Yol iki derler ya tersine gittim
Doğru yolu bulup girmedim ki ben.

Bu ömür böylece sürecek sandım

Benim sonum senin gittiğin gündü
Aşka dair herşey içimde söndü
Ay gitti yıl gitti mevsimler döndü
Daha ne bekliyon gurban olduğum

İnan seni unutmayı denedim

Derdi geride bıraktım
Bak söylüyorum bil baştan
Hayatı yaşayacağım
Verdim kararı sil baştan

Akla eseni ederim

Böyle olmasını benmi istedim
Bu hale getiren kullar utansın
Ağzımı açıpta bir söz demedim
Lisanı zehirli diller utansın

Dosttan gelen sitem olursa acı

Yıllar sonra köye gittim duydun mu?
Sokakta aradım seni yılmadan.
Kaç geceyi sabah ettim duydun mu?
Şafakta aradım seni yılmadan.

Dolaştım herkes uykuya dalarken.

Nasıl çağırayım seni bilmiyom
Onca dil döktümde dönüp bakmadın
Ne söylese deli gönül almıyom
Aslım olup kerem gibi yakmadın

İnsaf eyle bu aşkına düşmüşe

Sahte gülme çok belli oluyor
Duruşun seni ele vermesin
Günden güne gül benzin soluyor
Ömrünü alıp yele vermesin

Aldırma sana cefa verene

Güzel neden öyle endam edersin
Yürüdükçe ince bel bükülüyor
Gerdan kırıp öyle nere gidersin
Sallandıkça inan yol sökülüyor.

Her zaman bakınca falımda çıksan

Hakkını helal et diyorsun bana
Helallik alacak yüzünmü kaldı
Diyorsunki dua ederim sana
Ellerin havada sözünmü kaldı.

Bir dağın ardında gurbet eldeyim