Hikmet Durkut Şiirleri - Şair Hikmet Durkut

Bırakıp gittikten sonra
Beni bir gün sordun mu yar
Eriyip bittikten sonra
Güldüğümü gördün mü yar

En acı sözü söyleyip

Ademi balçıktan yaratan Mevlam
İnsanlar çamurdan olunca güzel
Yıllarca eşini aratan Mevlam
Can canı arayıp bulunca güzel

Kol kanat istiyor fakir fukara

Öyle kolay kolay sana yanmazdım
Ilıkça akışın yandırdı beni
Her güzele inanmazdım kanmazdım
Şöyle bir bakışın kandırdı beni.

Nere gitsem dertler ile buluştum

Ne kapıda güvercin ne mağrada kıtmirim
Baştan başa günahlı zavallının biriyim
Ne bir mürşidim oldu ne sığındığım pirim
İçinde ruh olmayan boş canlının biriyim.

Gözümde değil dünya kan ağlıyorsa içim

Gaflet bulutları dağıldığı an
Sızırım o zaman düzelir belki
Boz öküzden süt sağıldığı zaman
Sızırım o zaman düzelir belki

Kel olan saçını taradığında

Daha ne istiyon bilmem ki benden
Ağaran saçımı yoluyom işte
Ömür firar etti can çıktı tenden
Gün be gün sararıp soluyom işte.

Sensizlik içime veriyor acı

Irmaklara inat akan
Gözlerdeki yaşı gördüm
Miracın kalbine bakan
Secdedeki başı gördüm

Nefisim öyle baktı yandan

Gözlerin kör kurşun gafilin vurur
Bakışın öldürür özümü güzel
El çiçek açarken benimki kurur
Hazana döndürür yazımı güzel

Kendi yapar bana yükler vebali

Kararı vermeden beni bir dinle
Buralarda işim yok ki hakim bey
Doğruyu söyledim sana yeminle
Üç beş tane leşim yok ki hakim bey

Sen bilirsin bunca yıllık memurum

Ben sevmesem unutulur gidersin
Başka gönül sana katlanır sanma
Fazla nazlanma kendine edersin
Acı dilim birgün tatlanır sanma.

Bakışın can katmaz başka bir cana