Sanat fakirlikten emandır bize,
Altın bilezik takmalı kolumuza,
Maskara oluruz,çolul çocuğa,
Rızkın ticarette,onda dokuzu.
Otuz iki farzı herkes saymalı,
Bilmeyen mümin kalmamalı,
Çocuklara bunu öğretmeli,
Otuz iki farz bunlar çocuklar.
Gece karanlık, üşüyorum anne,
Aç bana kucağını,ısıt beni,
Beni saracak arıyorum anne,
Kucaklayıp sar, yavrum diye beni.
Rabiatül adeviyenin babasıydı İsmail,
Vardı üç kızı daha Rabiadan başka ehil,
Koydu adını Rabia(dört) babası İsmail,
Çok fakirdi onun hanesi,yoksuldular sefil.
Sen ne kadar bencil,vicdansız çıktın,
Kış gününde beni,yolda bıraktın,
Yakıştı mı sana,bu yaptıkların,
Beni bir çöp gibi,yerlere attın.
Nerde hani Emmi,Dayı,
Boyladılar kabristanı,
Cennette yaşar ruhları,
Ölüm bize gelir Kardeş.
***
Herkes sever malı,mülkü,
Oğlum bir tanedir dünyada,
Saçını değişmem cihana,
Bir kere darılmadı bana,
Ya Rabbim sen koru oğlumu.
Deprem ilahi ikaz bilin,
Başka bir düşünceyi silin,
Ondan habersiz bir şey olmaz,
Kıtalar birbirine vurmaz.
Abdülkadir Geylani,henüz çocuk yaşında,
Bir arefe gününde,çifte gitti tarlaya,
Tutundu kuyruğuna,bir alaca öküzün,
Oynamaya başladı,çocuktu oyun düğün.
Yetimler dünyanın gülü,
Sevdi onu Hak Resulü,
Evlad edindiler onu,
Yetimler dünyanın gülü.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!