Resul buyurdu,insan ölür,
Hayır hasenat,hepten durur,
Yalnız üç şeyden,sevap gelir,
Sevabı bitmez,üç kişinin.
Şehit ölü değil,onlar hep canlı,
Mezarda durmazlar,gezer dünyayı,
Ne yerler içerler, bilinmez sırlı,
Şehidim sen rahat, uyu mezarda.
Ne anamız kaldı,ne de bir baba,
Kalmadı kimsemiz,yalan dünyada,
Geçti günlerimiz,türlü oyunla,
Kılmadı vefayı,şu yalan dünya.
Kardeşim versin Allah,sabır,selamet sana,
Kaderdir üzülme,bugün sana,yarın bana,
İmtihana geldik,iman ediyorsun buna,
Allah rahmet eylesin,bütün geçmişlerine.
Şunu bilki her şeyimiz bize bir emanet,
Şehrin bir de vardır,kabristanlığı,
Sessiz,in,cin top oynuyorlar sanki,
Hep taştan mermerdendir evleri,
Son durak,orası ahret kapısı.
Ne hainler gördü bu asil millet,
Ekmeğimizi yiyen oldu illet,
Nice hain bize yaptı ihanet,
Ne alçaklar gördü,bu asil millet.
Bir kimsenin malını çalmak kul hakkı,
Otobüste birisini itersin belki,
Trafikte sıkıştırmak yoldakini,
Başkasının yoluna geçmek kul hakkı.
Son safhada gelir Mehdi,
Deccalı kaldırır ortadan bilki,
Süfyan zuhur eder,alametli,
Bunlar Kıyametin alameti.
Ne olursun sen bozma, meclisde bir kimseyi,
Ayıplarına bakıp ta, kınama sen kimseyi,
Bundan daha kötü bir, insan görmedi cihan,
Kınanacak varsa bil, o da nefsindir insan.
Kırıkkale kuruldu fabrikalar,
Türkiye de bir yere topladılar,
Paşalar burayı uygun buldular,
Türkiye'mi savunur, Kırıkkale.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!