Kardeşim versin Allah,sabır,selamet sana,
Kaderdir üzülme,bugün sana,yarın bana,
İmtihana geldik,iman ediyorsun buna,
Allah rahmet eylesin,bütün geçmişlerine.
Şunu bilki her şeyimiz bize bir emanet,
Şehrin bir de vardır,kabristanlığı,
Sessiz,in,cin top oynuyorlar sanki,
Hep taştan mermerdendir evleri,
Son durak,orası ahret kapısı.
Memleketim döndü,bak ne hale,
Camiden çok açıldı meyhane,
Her taraf doldu,internet kafe,
Zina suç olmaktan çıktı kardeş.
Son safhada gelir Mehdi,
Deccalı kaldırır ortadan bilki,
Süfyan zuhur eder,alametli,
Bunlar Kıyametin alameti.
Bir kimsenin malını çalmak kul hakkı,
Otobüste birisini itersin belki,
Trafikte sıkıştırmak yoldakini,
Başkasının yoluna geçmek kul hakkı.
Ne olursun sen bozma, meclisde bir kimseyi,
Ayıplarına bakıp ta, kınama sen kimseyi,
Bundan daha kötü bir, insan görmedi cihan,
Kınanacak varsa bil, o da nefsindir insan.
Kırıkkale kuruldu fabrikalar,
Türkiye de bir yere topladılar,
Paşalar burayı uygun buldular,
Türkiye'mi savunur, Kırıkkale.
Olacaklar yazılmış Levhü mahfuza,
Dünya ve ruhlar yaratılmadan önce,
Nimete kibirlenme,belaya üzülme,
Kader mutlak kaçılmaz, şükreyle.
Milli Görüş şimdi yukarda,
Üç dönemdir iktidarda,
Başörtüsü yasak kamuda,
Muktedir olun artık arkadaş.
Atıf Hoca hayatı,baştan sona hep çile,
İlk önce yakalanır,Kanuni Esaside,
Sinop'ta kalır önce,oradan Sungurlu'ya,
Bir yanlış yaptık diye,salınır ordan Hoca.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!