Hiç İyi Değilim Aşkım

İyi değilim bu aralar yarım kalmış şiir gibiyim
Yapayalnız ve kimsesiz
Bir ses bir nefes arıyorum
Soğuk duvarlardan silinmiş resmin
Yüzün neden der gibi bakıyor gözlerime
Cevapsız milyonlarca soru beynimi kemiriyor
Seni özlediğimi kendime bile itiraf edemezken ben
Şimdi yokluğunun uçurumlarındayım
Bir adım gerisi vuslat
Bir adım gerisi hasret
Bir adım gerisi sensizlik
Yokluğun gelip çakılıyor yüreğime
Dilimde kanamalı tüm sözcükler
Ağır yaralı tüm dünler

Yorgun dizlerim bileklerimden kopuyor
Uykusuz gözlerim ansızın kör oluyor
Dilim dudaklarıma çarpa çarpa parçalanıyor
Damarlarımda sensizlik kol gezerken
Bir damla yaş eşlik ediyor öksüz ve yetim acılarıma
Ansızın neşter atıyor gözyaşları gözlerime
Kan çanağı acılarımın doğum anları
Dedim ya iyi değilim

Ne dizimde kuvvet var
Ne de gözlerimde fer
Yamalı aşkların derin deliklerini yamamaya çalışıyorum
Yine yama tutmuyor yüreğim
Hedefini şaşmış ok gibiyim
Ne menzilim belli nede hedefim
Rüzgarda sağa sola savrulan yapraktan farksızım
Ne zaman bir sen düşünsem acının parmakları boğazıma dolanıyor

Ben ve sen
Birbirini hiç görmeyen
ama aynı anda açılıp kapanan iki göz gibiydik
Sadece görmek için ayna gerekti bize
Şimdi kırık aynalar bile davacı bana
Kırık cam parçalarında kirpik izlerini arıyorum
Bazen sallanıyor sallanan sandalyem gibi umutlarım
Seni düşündükçe öksüz ve yetim kalıyorum
Anam da var babam da diyemiyorum
Bu kimsesizlik bu öksüzlük neyin nesi
Sorular sorular
Uyumak istiyorum ve sorusuz sabahlara uyanmak
Artık umudu mu da kaybettim
Her şey güzel olacak
yarın yine mutlu olacaksın diyen şairi alnından vurmak istesem de
Bir umut ya güzel olursa
Ya yüzüm gülerse
Umutlarla umutsuzluklar arasında gidip geliyorum
Beni doğurtan ebenin deyip
susuyorum
Sahi doğmak mıydı yanlış olan
yoksa inatla yaşamaya çalışmak mı
yanlış neredeydi yine cevapsız kaldım
düştüm kalktım ve yine kanadı avuç içlerim
emeklerken öğrenilirmiş yürümek
peki ya ben nasıl öğrencem mutlu olmayı

her sabah pencereme konan güvercinler serçeler bile hüzünlü
mutlu etmiyorlar beni
simitçi çocuk şarkılar söylemiyor
gözleri çakmak çakmak bakıp abla sarıyım mı demiyor
köşe başında duran dilenci bile pek bi efkarlı
yokluğunda onlarda iyi değil be aşkım
hani yaralı yürekler birbirini hissedermiş ya
hissetmiş olacaklar sensizliğin sen sancılarımı
ağır yaralı artık tüm yarınlarım
dedim ya iyi değilim aşkım

masada kaldı sensiz oturduğum kahvaltı sofram
peynirler kendinden geçmiş
çay dertli
zeytinlerin boynu bükük
tereyağı bile bir başka damla damla akıyor
ucu yanık kömür karası ekmeğime
bornozun bıraktığın yerde rengi solmuş sanki
terliklerin diğer eşini ararken kaygılı
belli bu dört duvar da özlemiş seni
yani demem o ki sevgilim onlarda iyi değil
hani demiştin ya yokluğum acıtır
keşke acıtsaydı yokluğun ama dedim ya iyi değilim
hiç iyi değilim aşkım