Herkes görmüştü yılanın dilindeki sıcak ...

“Memleket mi, yıldızlar mı, gençliğim mi daha uzak?”*
kabul etmeliyim üçü de iyi koşucu
üçü de aynı mesafedeki bir uzaklığın içine konulmuş
ansızın kapımın önüne bırakılmıştı

gülümsedim, sadece gülümsedim
gülümsemek çocukluğun kaçmamış uçurtmasıdır

anlatmıştım sana bazı şeylerin anlatılamayacağını
garip yazılar yazan biri olup çıktım son zamanlarda
uçurum dağıtıcılarının oyun alanına girip duruyorum
açılan ateş sonucu ölen o kişi benim
hiçliğin sesini kısmak için bir kayanın sırtından yuvarlanan
hükümete karşı ağaçların tarafını tutan
savaş karşıtıyım, savaş karşıtları gözaltına alınıyor,
olsun yoksa omzum çürüyüp düşecekti gövdemden
kaçak düşçü olarak çalışanlar listesinde adım geçiyor
kayboluş makamına saygımdan derin sulara dalıyor
suyun büktüğü kıyılarda ortaya çıkıyorum yeniden
sandım ki unutturur o görüntüyü suyun büktüğü kıyılar
garip şeyler yapıyorum ama görüyorum:
bir yılan bir ülkeyi elinden tutmuş götürüyor

bir yılan bir ülkeyi elinden tutmuş götürüyor
götürüyor seslerin topluca öldürüldüğü yere
herkes görmüştü yılanın dilindeki sıcak kanı
bazıları yönünü çevirmişti görmemek için
bazılarının ayakları kaybetmekten yeni gelmişti
sis içinde kalmıştı bazılarının pencereleri
duvarların arkasında saklanıyordu bazıların kalbi
herkes görmüştü acıdan dizlerini karnına çekmiş ülkeyi
“herkes her şeyi görmekten körleşmişti”**

anlatmıştım sana bazı şeylerin anlatılamayacağını
doğru şeyler yapsam da
yanlış anlaşılmaktan yorulan o kişi benim
sözcükler yerinden kalkıp bir hoş geldin bile demiyor
tam da o yüzden bir kuş bulutu geldi durdu üstümde
masmavi bir kuş bulutu hayaller kurduran
“uyanışlar görkemli olur” u kurdum o an
hani şu zalimler düşürüp saraylar yıkan uyanışlar
göstermek istedim kuş bulutunu etrafımdakilere
ellerimle işaret ettim gökteki tomurcuklanmayı

durdu, nefes aldı, kravatını düzeltti
yumruk olma alışkanlığına sahip ellerime baktı
ve cephaneliği andıran gözleriyle:
“elleriniz terör örgütü” dedi kaosun en has adamı

gülümsedim, gülümsedim, bu kez uzun tuttum
ve tozunu iyice aldım gülümseyişin
sordum hafifletici sebepler ustası mösyö kayboluşa
ışıklar mı, özgürlük mü, masumiyet mi daha uzak?
kabul etmeliyim üçü de çok iyi koşucu
bir kanat çırpışı yakınlıktan sustu mösyö kayboluş
sonra birden yazılar siliniverdi ekrandan
“sayfa görüntülenemiyor” denen o yerdeydik
anlatmıştım sana bazı şeylerin anlatılamayacağını

-Metin Akdeniz

(*Nazım Hikmet)
(**Hasan Ali Toptaş)