Dönüp bakacak mıyım
hem yanım hem ardım sıra
bir insan ki titrek
bir insan ki yürekten.
İnceden feryadı karanlıkları deler
döner döner doldurur yüksek perdeden
o can ki geç kalmışı ruhların
o can ki diyor erken gelseydim eğer
o canım ki canlar ne kadar utangaçlar
küfürü bile bilmezler talih sayarlar
şu zaman var ya şu zaman
yine kara dehliz şu zaman
hep şaşıran
hep şaşırtan
şişiren yoksun yürekleri
değil midir ki o yürekler
yine taşarlar kaplarından
Gümüş pul bakışları sırlı birer küp
öyle ki diyor yazar isem
nice ki diyor şair isem
içimde ağulu eskimiş bir vicdan
nasıl da ışıldarlar
bakışlarından delirmiş iki ışık bu yana
bilirler bilirler
bilirler kanlıyı
bilirler canlıyı
bilmezlerden değil
bilenlerin insanıdırlar insanlar
gümüş simdir dışım
pırıl pırıl pul pul
balık karasıdır içim
İnanmazsan al hançeri
“yar göğsümü! ” diyor yâr
“gör içimi! " biçim biçim
karalardan kapkara
zehir acısı bir duvar
dönüp bakacak mıyım yine
hem yanım hem ardım sıra
bir insanım ki
insan içinde insan
yanar yanmasına kaynar da
zahirilerin şehrinden
kör düğümlerin yumağı urgan
o yar işte bu yâr
bir demdir anlık
bir sevidir bilir bilen bir tek
alıp da derinlerden nefesini
çeler çelmesini şu bilinmeyen felek
o yorganı değil midir örtülü
hüzünler arasında saklı
hangi şey gerçektir ey vicdanım
hangi şey yalan
bir analıktır yitip gitmiş
çocukluktan arta kalan
minik ellerinde bozarık kına
salt içtiği bir yudum suyundadır tat
aşk mı
içinde çıra gibi yanan
ya da buz gibi bir hayat
sevda gençtir derler
köze dönmemişse alevi
özgürlüğüdür duyguların a yar
fırlar ve uçar gidercesine hançerelerden
her can için umut etmek gerek
değil mi ki yeniden gelir
yepyeni bir bahar
1 mayıs 2008
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 24.3.2021 15:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!