Haydar Doğan Şiirleri - Şair Haydar Doğan

Ve ansızın kime ait olduğu bilinmeyen bir türkü düşerdi içimize
Hoyrattık sevmelerde
Ve yürüyüşlerde yabancısıydık kolkola
Yabangülünün kollarında açardık gözlerimizi
Saatlerce susar, günlerce sevişirdik acılarımızla
Bütün sevmeler boşa gitmesin diye

Bir başka bahara kaldı
Seni görüp
Sana dokunmak
Ve ateşinle eylül eylül ısınmak,
Ertelenmiş acılar bir başka bahara.
Gün yirmidört saat ararım seni

Yıldızlara bakar ararsın gözlerini şimdi
Sönen şehrin ışıklarında uzayıp gider gölgen
Bir son nefes daha çekersin içine
Adımların nereye götürür seni, bilemezsin.

Sahile çarpan dalgaları dinler, dalıp gidersin

Erken yakalandı amcam amansız hastalığa
Bu illet de nerden geldi şimdi başımıza
Daha üçüne bile girmedi oğulcuğu
Kimin bıyığıyla oynayacak şimdi.

Tam üç yıl sürdü tedavisi

Biten bir günün ardından
Kuşlar gibi dönüyoruz eve
Denizin üzerinde
Motordayız.
Tükenmiş param
Sigara alamamışım.

Sonbaharı yaşıyorum gurbette sensiz
Kurumuş yapraklar dökülüyor bir bir
İstanbul sele teslim olmuş
Sis de çöker birazdan
Gurbette yaşıyorum içimdeki senle.

Birgün çıkıp geleceksin, sisler arasında kaybolan gözlerle
Yorgun bir serçenin kanatlarına alarak gözyaşlarımı
Çekip gideceksin henüz kapanmamış pencereden.
Bütün hüzünler,
Gözyaşları,
Bulutlar,

kime kızdın da öyle hırçın vurursun kayalara
üzerinde bir yer bırak adımlarıma
sana geldim dökerek yüzümü sokaklarda
istersen alma, gitmesini yine bilirim uzaklara.

beyaza mı büründün sabahın bu saatinde

Bu çocuk anasız da büyür
Bu ağaç köklerini salmış bir kere toprağa
Yeter yağan yağmur yapraklanmasına,
Bu ateş şimdilik söner
Yeter yarına doğan güneş ısıtmaya,
Bu gözler kapandı mı

Kendinden kaçarsın birgün
ne bir dost sesine takılır gözlerin
ne de martılara,
tüketirsin ömrünü insan kalabalığı arasında
yorgun düşer bedenin yağmurlu sokaklarda.