Haydar Doğan Şiirleri - Şair Haydar Doğan

Birazdan yükselir güneş
Kendini atarsın derin kuyulara
Başında bir sancı
Yürekte bir alev
Gözlerde bir ışık söner birazdan.
Bir intihar mektubu bırakmadan

Kürecik’te doğdum ben
Nurhak Dağı eteklerinde
Karlar erimez
Güneş doğmaz
Kuşlar uçmaz benim memleketimde.
İnsanlar ölmez, öldürürülür

Biraz güneş görmesin şu Almanlar
Atarlar kendilerini hemen çayırlara
Dolar bütün sokak kafeleri
Merdivenlerde uçuşur etekleri genç kızların.

Genelde tek kalmışlardır yaşlıları

Gün batalı kaç zaman oldu bu şehirde
Hiç kimseler farkında değil artık sessizliğin
Bir motor sesine uzanan durgun sular
Kıpırdatmadan tutar gökteki ay'ı
Sokak lambasına üşüşen gece pervaneleri
Karanlığın ortasına düşen ışıklarda dans etmekte

Penceremin önünde ağaçlar boy boy
İçlerinde bir tek Çam'ın dikenleri yeşil
Kar biraz eridi, yağmur yağabilir yine
Güneş benden de soğuk.

Bir Sincap ölüme meydan okuyor

Akşam olur yüreğimde
Gidince güneş
Doğar geceme gözlerin
Ve akşam olur saçların
Vurur gözlerim karşıyakaya
Sonra

Bütün şairleri indirdim raflardan
Mavi-mavi süzüldüm odalarına
Hepsi aynı kadını sevmişler sanırım
Bunca dizeyi birbirlerinden habersiz vermişler o kadına.
Hepsinin gözleri deniz grisi
Yağan yağmurun çamurlu hüznü

Oturmuş Ali ağabey'in çay evinde satranç oynuyoruz
Hakan bu hamleyi yapmasaydı şahı esir edecektim
Fırsatını bulup ben çektim Şah
Neye uğradığını anlamadı santranç ustam
Devirdi kendi eliyle koca Şah'ı yere.

Tek kişilik bir hücre yattığım
Karış karış tanırım duvarlarını
Sesler gelir geceden
Falakada yine biri var.

Alındığımı gören de yoktu.

yola düşmüş gider mekke'ye
kefene bürünür korkarak ölümden
kalır da dönerse geri
hacı
yiterse bedeni şeytan avında
şehittir hak yolunda.