Hayal Atlası Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir hayal atlasından,
Baktı yabancı gözler,
O ipek kaftanından,
Süzülen sahte közler,
Tarihe bir not düştü,
Anlatılan o sözler.
*
Tozlu bir hatıraydı,
Çölündeki serapla,
Manası sapsarıydı,
Gizlenmişti şarapla,
Bin kubbe göğe erdi,
Yazılmış o kitapla.
*
Ezgisi susturuldu,
Perdenin gerisinden,
Gölgeler pusturuldu,
Dansçının ellerinden,
Hikmetler çok yoruldu,
Vahanın serininden.
*
Kadim bilgelik soldu,
Anlamını yitirmiş,
Yanlış yorumla doldu,
Aklını hep bitirmiş,
Her bir kelam okundu,
Suretleri değişmiş.
*
Her çehre bir figürdü,
Çizilen resimlerde,
Hep aynı ömrü sürdü,
Bütün loş dehlizlerde,
Köleler hep özgürdü,
Bitmeyen kederlerde.
*
Zaman donmuş o andı,
Asırlar boyu akan,
Mekân eski bir handı,
Hep aynı yerden bakan,
Değişim durmayandı,
Ruhu bedende yakan.
*
Renkleri hep pasteldi,
Büyülü manzarada,
Sanki tatlı bir yeldi,
Gerçek, hayal arada,
Kokusu durmaz seldi,
Açılmış o yarada.
*
Camdan bir saltanattı,
Kırılgan, gösterişli,
Tek bir donuk kanattı,
Sırlarla süslü, işli,
Bakanları yüceltti,
Fazlası çelişkili.
*
O tülün ardına bak,
Gölgelerin ötesi,
Yalanı yana bırak,
Gecelerin ötesi,
Dinle fısıltıyı Hak,
Nicelerin ötesi.
*
Kaybolan o kimlikti,
Aynadan başka yüze,
Sessiz bir alemlikti,
Bürünmüş sahte güze,
Kimse bilmeyecekti,
Gerek yok artık söze.