Hawar Şiiri - Selim Batak

Bir sokak ortası.
Sert ve soğuk taşlar.
Taşların üstünde yüzükoyun düşmüş, vurulmuş bir çocuk.
Göz kapakları sallanan bir salıncak işlevi görürcesine gidip gelmekte.
Elleri, elleri gitmek istediği yöne uzanmış.
Keskin kan kokusu, ve kurumuş çöpler içinde.
Ölüm, etrafında halaya durmuş.
İniltiler içinde...
Gözpınarlarında tozlu, kirli bir yaş.
Ve durmayan kan.
Saçlarını dansa kaldıran rüzgar.
Matemli yürekte yine matem.
Uzakta çok uzakta bir daha hiç doğmayacak gibi bakan güneş.
Ve bir anne,
bir çığlık...

Selim Batak 05.05.2020