Haykırmak gerek ismini Şiiri - Selim Batak

İlk önce o duydu içimdeki sessizliğin melodisini.
Ve içimdeki eksikliğin haykırışını ilk o gördü.
Bir çiçek koklarım, onun kokusunu alırım.
Bir müzik dinlerim, o gelir hatrıma.
Ve ağaçları kesilmiş bir orman gibi dururum ondan uzakken.
Yaslanırım onun duvarına ,
fırtınadan korunan bi serçenin masumiyetiyle.
bedenime çarparken yoksulluk,
ondan başka himayesine sığınacak kimseyi tanımam,
Çökerken karanlıklar üstüme aydınlığa çıkaranlardan bir onu tanırım.
Göğü ve toprağı kıskandıran yüzünü görürüm, soğuk gecenin karanlık saatlerinde.
Bir kelebeğin rüzgarla dansını anımsatır bana dalgalanan saçı,
suyun tüm berraklığını gözlerinde toplamış sanki,
Babam, haykırmak gerek ismini
Tanıdık tanımadık tüm dağlarda,
Haykırmak gerek iz bıraktığın her yola,
ve görmesi gerek her dağ-taş seni ve fedakârlığını,
yüzünden eksik etmemeli o güzel gülüşü,
öpüp koklamalı beyazlaşan saçının her bir telini.
Selim BATAK ŞIRNAK \ MERKEZ
11.04.2018