Dipsiz yalnızlık Şiiri - Selim Batak

Bir yalnızlığın dibinde çömelmişim, kokuşmuş odaların zifiri karanlığında.
Ne yana dönsem rutubetli bir duvar ve rengini saklamış kara çiçekler görüyorum.
Sesler duyuyorum belirsiz bir nesneden,
Çığlıklarıyla ürküten kadınlar görüyorum .
İçimde gömülmüşlerin çığlıklarını büyütüyorum,
kanatlarından hüzün saçan kuşlar görüyorum,
Bir şehir görüyorum öylece uzakta duran bi şehir.
Ne acı yarrabim !
Bir matem olup eriyor başımdan aşağı olanların tüm vebali.
Küfürler yağdırıyorum sessiz geceye.
Ve kendime dönüyorum tüm eksikliğimle,
Ne acı yarrabim ne acı !
Selim BATAK