İstemem,
Ne şeker nede şerbeti
Bana çocukluğumun bayramlarını getirin.
Yine öpeyim
Ninemin kardan beyaz ellerini
Dedemin pamuk sakalları
Küslük bize yakışmaz gel barışalım,
Kavgadan nefretten uzaklaşalım,
Âşıklar ozanlar şiir yürekler,
Sevgiyle selamla bayramlaşalım.
...türkmenkızı...
Uyan Türkiye'm uyan!
Ecdadımın kemikleri sızlıyor şu an
Anaların feryatları karşılıksız kalıyor
Yangını içinde hissedenlerin yürekleri yanıyor
Boşuna veryansın etme yüreğim
Adımı ayyuka koyup ta gitti
Gönül miftahımı eline verdim
Beni bir başıma salıp ta gitti
Gök kubbemde parlak zühre yıldızım
Abdurrahim Karakoç'a
Selviye benzerdi inceydi boyu
Naif yürekli bir haldir Karakoç
Aşıklık ozanlık aile soyu
Şair makamında dildir Karakoç
İnsanlık duygusu nerede derken,
Komşumuz yoksulsa biz hep üşürdük.
Bir yudum ekmeği bölüşüp yerken,
Bin yudum ekmeği tek'e düşürdük.
...türkmenkızı...
Bakışlarımda eriyor buzlanan duygular
Kırılan yerlerimden sızıyor ağulu yaşlar
Okyanusa dönüşüyor yüreğim
Dertlerimden ders çıkartırken,
Toprak kokusu dağılıyor tüm zerrelerime
Yaz be kadın yaz!
İçinde biriken sızıları
Senden başka kimse anlamaz…
Saksıda fesleğenler
Yüreklerde yâreler
Balkondaki çiçekleri seyre dalmışken
İlk önce bakışlarımız denk gelmeli
Sonra gülüşüne takılmalı gözlerim,
Ve yaralarımı sarmalı her bir tebessüm.
Bana hep iyi gelen yanlarını sevmeliyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!