Hatice Olkuner Şiirleri - Şair Hatice Ol ...

Duymazsın çağrımı vicdanın yok mu
Yollara bakarım halim perişan
Bir katre mutluluk yâr bana çok mu
Hüzünler ekerim halim perişan

Öyle bir yoldayım ki
Sonu sadece hüzün
Adı çıkmaz sokak, adı hasret
Gönül heybemde ağır bir yük
Üzerimde ateşten bir gömlek
Göğsümde onulmaz bir acı

Mevsim bahar olsa, dağları sisti
Bir yanı doğarken, bir yanı yastı
Bilmem bu dünyanın ne idi kastı
Hayalden, umudu biçiyor hayat

Pirüpak gönüller hüzne banıyor

Ah...İçimde dinmeyen hasretimin sızısı
Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan
Gönlümde beslediğim sen anlımın yazısı
Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan

Kapkara gecelerde yürekte saklı yerin

Ey...Sevgili
Gece gibi sessizdi gidişin
Karanlığına gömerken umutlarımı,
Üşüyordu yokluğunda yüreğim
Titreyen ellerimle ateşe verdim hayallerimi
Söndüremez bu yangını gözyaşlarım

Başını omzuma yasla sevdiğim
Kim bilir, belki de kaderim sensin...
Bağlandım, bırakmam asla sevdiğim
Kim bilir, belki de kaderim sensin...

Benimle kurulsun tüm hayallerin

Ey...
Güzel kadın
Sen açınca gözlerini güneş doğar
Varlığınla ısınır bütün kâinat
Cemre düşer havaya, suya, toprağa
Tohumlar filizlenir

Vur son darbeni yüreğime
İzi kalsın kanlı sözlerin üzerimde
Şimşekler çaksa, düşse yıldırımlar
Yer gök sarsılıp inlese
Yağsa yağmur boşanırcasına
Taşsa denizler, göller, okyanuslar

Bir merhaba ile başlar selamın
Bazen neşe bazen hüzün kelâmın
Aşkı söyler dilin, yazar kalemin
Bir çift güzel söze kanmış gibiyim

Baba birdir, doğuran aynı ana
Lokmayı, yatağı paylaş yan yana
Bazen ağla, bazen gül kana kana
Kardeş kardeş ile düşman mı olur

Gönül inanmaz buna, akıl almaz