Hatice Katran Şiirleri - Şair Hatice Katran

Nereden başlasam nasıl anlatsam
Hangi engelini geçsem atlasam
Yeniden aşılmaz set oldu hayat.
Nerden sevdim seni can
İçim dışım sen oldun
............Ben öldüm, yok oldum

Nerden sevdim seni can
İçim dışım sen oldun
Ben öldüm, yok oldum
Geceler uykumu bölüp bölüp
Adını sayıklarım be can…

Ne umutlarla büyümüş serpilmiştim
Güzelliğimle donanı sevgim üstüne
Ne umutlar kurmuştum bir bilinse
Avunmuştum hayallerimde

Her umut diye el uzattığım

Derler ya can;
İnsan, dünyaya bir kez gelir!
Ben sende;
Dünyaya, bin kez geldim can!

Derler ya can;

BEN AĞLAMAYIM KİMlLER AĞLASIN

Off! Çeke çeke, kor bağladı yüreğim
Yanar yanar da, korumu bilen yok,yok..
Ona yanarım gecemde, ona, günümde
............. Sızlar, kıvranırım bir bilen yok

Yastığı sen diye sararım, sararımda ısınır bedenim
Kalbim yerinden fırlar, şaşkınlığa çevrilirim
Gözlerim seni arar, arar ama sen yoksun yanımda
Sen yakınım mısın ırağım mısın şaşırır kalırım

Sensizliği sen diye solurum, kalbim küt küt atar

Gözlerim yollarda seni beklerim,
Sensiz geçmez oldu saniyem, anım.
Sevdama bağlandı tüm dileklerim,
Gönlümü verdiğim canımsın canım.

Can özüm, bi denem
Hasretin burnumda tüter
Bir gel, bir gel ne olur
Ansızın gel,
Hiç ummadığım anımda gel
Yeter ki gel can özüm

Bir kelime söylemeden ayrıldın benden
Bir kelimeyle hayatımı kararttın sen
Mutsuzluğu başıma ektin sen
Ama sensiz yaşam çok zor
Gel gör halimi istersen.

Düşerse; kan benekli tohumun bencilliği
Başlar; kinin, nefretin tohumu, kök salmaya
Başlar; bedeni sarmaya, dal budak
Çevrene yalnızlığın setleri örülür yavaş yavaş