Hastalıklı bir ruhun var kardeşim,
Kimi sevmeye cesaret etsen yüreğinin yemyeşil bahar dallarına basıp geçiyor acımadan.
Kendini mutlu sandığın veya geçici mutluluklara kandığın günlerde kuruyor mürekkebi kaleminin, tek bir kelimeyi bile çok görüyor haftalar boyu...
Acılarını özlüyorsun sürekli doldurabilmek için yüreğini kaplayan o karanlık boşluğu.
Sahte bir gülümseyiş bile kandırmaya yetebiliyor seni. Dost sandığın yabancıların ağzından tek bir sözcük yetiyor gecelerce kanamana ve sadece kanadıkça varolmayı becerebiliyorsun şu hayatta…
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta