Hasan Öz Şiirleri - Şair Hasan Öz

Endamı bir başka, gözü karaydı
Bakışı ya derman ya da yaraydı
Sözünün birçoğu, süslü daraydı
Bilmem bu ne haldir, akıl almıyor
Gönül derdest oldu sukut bulmuyor

Bir heceyle nice dize yazardım
Yetti artık dedi kalem yazmıyor
Olmaz ise hatta tekrar dizerdim
Gönül gözü âmâ; sırrı, sezmiyor
Yorgun sine kalem artık yazmıyor

Gamsızın aymazı bu olsa gerek
Silemez cürmü de turapla kürek
Hiç mi yok acaba, duyarlı; yürek
Ayaklar baş sanki başlarsa yerde
Mir, olmuş cahiller mahirler nerde

Tutunduğum dallarımı, kırdınız
Bilmem kırılacak daha ne kaldı
Asılsız, sözlerle kalbi yordunuz
Deyin! yorulacak daha ne kaldı

Kör ettiniz gerçeklere, gözümü

Kedere hışımla çattım olmadı
Günleri geceye kattım olmadı
Her şeyi terkime attım olmadı
An be an içimden ölesim gelir

Ne yakınım ne de ırağım oldu

Ben de düştüm yersiz, sivri dillere
Dinmez, ondan solda sızı kederim
Zilli koşmuş soyka zengin, dullara
Katmerlendi günden güne kederim
Sözüm ona candan ol, canım derim

Koysan gamlı sözü alıp kenara
Kim der al canımı kurtar pınara
Ten neylesin zira közde yanara
Yakacaksan canı al da yak derim

Çekilenler her bir yükün darası

Taşlı turap göçük köyümün yolu
Bir el atsan hayli, bozuk yol Muhtar
Yoldan geçenlerin çöker ruh hali
Duy bu sesi duy da çare bul Muhtar

Nerden bakarsan bak, içler acısı

Fırsat sundun hinlere sabır tükendi
Yeter artık hakkımı ver yalan dünya
Yükten öte nankörlük, canı yakandı
Masum garip fakiri hep geren dünya
Arsız, hırsız, yolsuza yol veren dünya

Geçmişi gizemli şerhi özünde
Sak olan kalplere izi yüzünde
Dökülür evsafı, galiz sözünde
Nasıl düştük bu hallere arkadaş
Gazı, yedik közde piştik arkadaş