Hasan Karabay Şiirleri - Şair Hasan Karabay

Sevgili anneme sonsuz selamlar
Çelik tepe denen bu soğuk yerden
Dolunca gönlüne birden elemler
Ağlayıp üzülme oğluna ANNE

Soğuk ve ayazlı bir kış gecesi

Ana anlatılmaz harflerle,
Yaşatılır kalplerde.
Ana,değil deyimlerde,
Yaşatılır gönüllerde.

30.01.2008

Gül kokusu geliyor medine diyarından
Herkes nasip alacak muhammed mustafadan
Bir seslensende bana yeşil kubbe altından
yolları sıralayıp ben sana geleceğim

Yollar uzun olsada fırtınalar kopsada

Bu kızgınlık NİYE hiç düşünmenmi
Bu tutarsızlık NİYE hiç aldırmanmı
Bu sorumsuzluk NİYE hiç anlamanmı
Sen bu kadarmı oldun sevgilim

Ben acı çekerken sen zevk mi alırdın

Bu günler aydınlık ve hülyalı
sevinçli ve debdebeli
Ama yarının nasıl!
Biliyormusun?
Hiç düşündünmü.Hayatın ötesini
Neler var neler yok

Yazıların daim olsun
Düşmanların sende solsun
Yüreğin hep pınar olsun
Coşan selsin AK ÂLEMİ

Gönüllerde tahtı kurdun

Açmadı gönlümde bahar gülleri
Dünümü hazana çevirdin benim
Diken olur batar yarin dilleri
Ömrümü hazana çevirdin benim

Kar oldun başıma yıllarca yağdın

Bu kadar yıl bekledin sevginin hatırına
Şimdi yalnız kimsesiz bilip gitme ne olur
Unuttum diye yazsan gönlünün satırına
Bir anda geçmişini silip gitme ne olur

Kalbimizde yaşadın hep birtane olarak

Bırakmadı sevdan benim peşimi
Hasretinle öldüm senin sürgü'lüm
Dağlar gibi duman sarmış başımı
Ne hallara düştüm sensiz gör gülüm

Duman almış yine sürgü dağını

Bahçende güllerin,sulanır durur
Bakmazsan onlara,,soluyor ANNE
Sevgisiz kalınca,aniden kurur
Senin şefkatinle,soluyor ANNE

Güneş gibi doğdun,hergün üstüme