Hasan Karabay Şiirleri - Şair Hasan Karabay

Bu aşkı kağıda yazdım sığmadı
Kalbimde bir sayfa açtım BE GÜLÜM
Mecnunun bağrında aşkım doğmadı
İsmini kalbime kazdım BE GÜLÜM
Çöllere düşerek yandım BE GÜLÜM

Adem yaratıldı nakledildi cennete
Sakin,mütevazi hayat vardı elbette


Yarattı Allah böyle üstün bir yaratık
Şeytan ayrıldı,Ademden çıkar yok artık

Uzaklardamısın,gurbetmi yerin
Aramasam haber salman ceylanım
İçimde bir sızı oldukca derin
Can evimden vurdun gitmez ceylanım

Esen yeller bana,haber getirse

Cihada hazırlanıyor bir avuç arslan
Bedirde diriliş var bu ordu müslüman
Karşlarında duruyor binlerce sırtlan
Bedirde diriliş var bu ordu hep nurdan

Bir fırtına,toz bulutu koptu havadan

Gözlerimde o hasretin
bende bir tek izi kaldı
Alev alev yüreğimin
bende bir tek izi kaldı

Gönül denen tarlaların

Güzel şehrimizin çehresine bak
Bu makama öyle otur başkanım
İmarı düzgünmdür öyle çivi çak
Düzenlenir sonra oyun başkanım

Çanakkale namustu,öyle demişti atam
Yılmaz bekçileriydi,binlerce orda yatan
Son fırsattı; o,gülle, ve son gemiydi batan
Seyit onbaşı idi, en son gülleyi atan

Kahramanca koşuyor,cepheye silah tutan

Baharım çevirdin bak şimdi güze
Kalbime giripte hazan eyleme
Ne gerek vardı bu kadar söze
Kalbime giripte hazan eyleme

Kuru yaprak gibi attın yerlere

Meçhule attığım o her adımda
Senden başkası yok bil ki aklımda
Bir gölge gibi hep yanı başımda
Meçhule attığım o her adımda

Sen varsın aklımda ve düşüncemde

Kızım sana nasihatım dinle bak sözlerim
önce küçüktün,herşeyine yumardım gözlerim

Şimdi artık büyüdün,girdin gençlik çağına
Dikkatli ol, sözlerine, oturp kalkışına