Hasan Hüseyin Korkmazgil Şiirleri - Şair ...

Prangalar takmışım kalbime
Kelepçeler ise gönlüme
Ne seveni ararım ne seni
Yalnızlığım tahta çıkmış neyleyim
Bulutlar dostum olmuş
Güneş düşman

gördüm babaların ağlamasını
dalları düğüm düğüm
gövdesi kahve falı
bir zeytin ağacını köklemek var ya

sökmek var ya sarp yamaçtan ardıcı

Ben derdimi hangi dağa
Yüreğimi hangi suya diyemiyorum
Sen benimsin bahar gözlüm
Yarınlar da ikimizin yürüyoruz
Turnalar oy sevdiğim oy
Sen benimsin bahar gözlüm

Çirkin değil benim halkım
Anlar dilinden aynaların
Konuşur aynalarla

Nevruzcana nazlıdır o
Sarp kayalarda gizlidir

Uyuyup uyuyup uyanıyorum
hah diyorum
herhalde tamam
yağmur yağmayagörsün zifiri karanlıkta
şimşekler çiziçizivermesin penceremin camını
ışıklar kararmasın tren kalkarken

Gökte bulut yerde kar
Seçilmez olmuş dağlar
Ne bir ses ne bir ışık
Oy lili oy lili oy lili
Ağamsın sen
Paşamsın sen karanlık

Başım gezer bulutlarda
Ayaklarım kan içinde
Yürürüm tuzak tuzak
Üstüm başım kan içinde

Bayram gelmiş neyime

Sabah güneşi doğmuş
Kırmızı boyalı konaklara
Yar bizi davet etmiş
Elmalı yanaklara

Su akar ince ince

dur gitme bekle biraz bu belki son buluşmamızdır
belki şimdi şuracıkta ama belki hiç bilmediğin
bir ezik kurbağadır ıslak betonda gölgelerimiz
rıhtımlara böldüğümüz bu çocuksu kurtuluşlar
dur gitme bekle biraz hem sonra belki de hiç
belki bir kamyon beni bir akşam gazetesine

Bu Demir Divriği Dağlarından
Ben Söktüm Ulan Ben Söktüm
Bu Namlu Divriği Demirinden
Ben Döktüm Ulan Ben Döktüm

Bu Ak Bileklerde Bu Kapkara Kelepçe