Hasan Çam Şiirleri - Şair Hasan Çam

Güvercinlerin, kanat çırpıyor üzerimde
Serin serin geliyor esintilerin, yelpazem
Yıldızların ısıtıyor, geceleri yüreğimi
Sen gibi yakmıyor, ufka dalıyor güneşim

Denizler sarhoş, dalgalar ağlıyor
Mavi beyaz kusuyor, köpük köpük
Ağlama sesinde uğultuyor rıhtımlar
Sensiz, demir almıyor limanlarım

Bir gül bıraktım saray burnundan

Hangi hakim kalem kırmış
Sevmek suç diye
Ürperiyor yüreğim yine bu gün
Tüylerim diken diken

Sabah yakın, tan yeri ağarmadı daha
Biraz önce umut vardı içimde, sen gelmeden
Ayak seslerini duyardım, köşeyi dönmeden
Oysa, kapıyı sessiz açtın bu gece, korktum

Sen, bir fincan kahvesin bende
Çektikçe yakıyor, içtikce bitmiyorsun
Fallar oluyorsun bazen fincanlarıma
Her çekişten sonra, iki damla yaş
İstemesemde düşüyor yanaklarıma
Kahve gözlerine dalıyorum bir den

Kanadımı tutuşun neden
En zayıf hücremden vuruşun neden
Gülmedimki dünyada
İçime duvarlar örüşün neden

Mapus duvarında kerpiç sayılmıyor
Ha bin yıl, ha bir gün, inan fark etmiyor
Akşamların sabahı yok, karanlıkta
Buranın gölgeleri, güneş görmüyor

Dağlarına çıkılmıyor sevdamın
Ne dalı kalmış ne budağı
Kırılmış gönül duygularım
Tutmuyor ne elim, nede ayağım

Günlerim gidiyor, kervan döndükçe
Kaç yaprak kaldı takvimlerde bize
Yangınım yanıyor, her yanım alev
Her nefes sayılı, hesap çok ince

Başım sağolsun
Bir coşku sevinç, hasret vardı bende
Geçenyıl bu zamanlar, sevdama koşmuştum
Engel tanımamıştı gönlüm, kadife seslime
Ölümleri hiçe saymıştım, hıçkırıkla ağlayan yare
Canımda can bildiğim, hasret kokan gülüme