Yıllarca kahrımı çok çektin.
Bir anda yok olma ne olur.
Hırçınlığıma göğüs gerdin.
Kusuruma bakma ne olur.
Sen,yerine göre anamdın.
Bir bahar akşamıydı seni gördüğüm de,
Öyle güzeldin ki, sakladım seni hep özümde.
Birden kayboldun, farkına varamadın belki de
Benim seni gördüğümü, görmedin herhalde.
Yıllar sonra karşıma çıktın, değişik halinle.
Aradığım dostu mey'de buldum.
Kederime keyf verdi her yudum.
Dost dediğim her canlıya soyuldum.
Bakın, bir deri bir kemik kaldım.
Birinin karanlıklardan bakışıyla,
Kalbime kor gibi sıcak akışıyla.
O andaki has bahçeme dalışıyla,
Bir hikâyenin başladığı yerdeyim.
Çok tatlı bakıyordu kara gözleri,
Ben ezelden beri yaralıyım.
Bir kurşunh da senden yesem ne olur?
Gecemi gündüze katmaktayım,
Gecemde kâbusum olsanm ne olur?
Farzet ki ben yıllar önce öldüm.
Yıl, bindokuzyüz ondört,
Yanıyor dünya.
Alevler içindeydi Türkiyem...
Edirne - Kars - Ardahan - Hakkari...
Ve tüm anadolu işgal altındaydı.
Anadolum ayakta, yiğitler uykusuz.
Geçilmezdi Çanakkalem...
Yaşam bitmiş, vatan sahipsiz.
Dudaklar suskun,
Ve fakat, kalpler dipdiriydi.
Cumhur perişan, cumhur aç ve sefil.
Cumhur, her geçen gün kayıptaydı.
Toprak kuru,
Toprak çorak,
Toprak çatlak.
Toprak suya hasret ve
Toprak yabtaydı.
Amma bu yası dindirecek,
Ülkemizde güçlü beyinler vardı.
Mustafa Kemal,
Fevzi Çakmak,
Kâzım Karabekir,
İsmet İnönü,
Hepsi oradaydı.
Onlar; garpı, şarkı, güneyi ve kuzeyi,
Türkiyeyi birlikte kurtardı.
Vatanın tümü işgal altında.
İtalya, Fransa, İngiliz birer baştı.
Ve-Lâkin aziz topraklarımızda,
Türkten başkası yaşayamazdı.
Silahsız ama imanlı ulusum,
Tarihe silinmez özünü yazdı.
Yıl, yirmidokuz Ekim bindokuzyüzyirmi üç.
Türk ulusunun en büyük günüydü.
İşte vatan ve millet...
Başkta Mustafa Kemaldi.
Dünyaya meydan okuyan,
İşte o yüce komutan.
Tarihtir onları asla unutturmayan.
Sana diyorum ki Aziz Mustafa Kemal!
Elbette korunacaktır Cumhuriyet ve Vatan.
07 Haziran 2002
Şair gönlüm bir şiir yaz diyor uzaktaki güzele.
Kelimelerin tümü altın, satırlarda yakut olsun.
Tanrım öyle güzel yaratmış ki, hayranım o gözlere,
Ah deli yüreğim, biraz sözümü dinle ne olursun
Hasan Azkıran
03 Mayıs 2012 Pazar
Saat 23.30 Ümraniye
DÜN AKŞAM
Dün akşam sokağınızdan geçtim...
Perdeler kapalı, ışığınızı yanar gördüm.
Zile basmaya yüzümü döndüm,
Zilde ismin yoktu, basmaktan vazgeçtim.
Bir akşam yemek vaktinde,
Seninle olmak ne güzel.
Gözlerim gözlerinde,
Seni seyretmek ne güzel
Dudağındaki heceden,
Geç de olsa, hâlâ ilk baharı soluyalım demiştik.
Oysa ne oldu da, birden bire kış oluverdik...
Kapalı olsa da gözlerimiz, ufku seyredecektik.
Nereden esti bu fırtına, yolun sonuna geliverdik.
Hani gözlerimiz kapansa da, biz hiç ölmeyecektik.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!