Yanıp, yıkılmış Canakkale, Dumlupınar.
Enkaz altında Vatan, şehidini arar.
Coşmuş Sakarya'm, hep kanla karışık akar.
Tarih geçmişi, sayfalarına kanla yazar.
Korkma, Ordu, İzmirde son noktayı koyar.
Sana bir şikâyetim var atam.
Cüretimi bağışla ne olur.
Milyonlarca saygısız var Atam.
Düzen bozuldu, 'dur' de ne olur.
İhanet edenler var Vatana.
Ufka yürüyorum derken,
Yüreğimden yara aldım.
Seni seviyorum derken,
Yanıldığımı anladım.
Hani sözümüz vardı ya,
Bu aşk bitmeyecekti ya,
Göz göze geldiğimiz yer,
Unutulmayacaktı ya.
Senden bıktım deme sakın,
Dünümüz yarından yakın.
Ben her gün sonbahardayım,
Sen, hazan yaşama sakın.
Dün verdiğim sözümdeyim,
Şayet dönersem kahbeyim.
Sevdan ile ölüyorum,
Beni sen vur, öldür canım.
Sen kalbimin hırsızısın,
İstemem o senin olsun.
Bir gün beni hatırlarsın,
Sakın unutma ne olursun.
İsteklerin bir emirdir,
Emret güzelim, sen emret.
Bu ayrılık bir ölümdür.
Öyle ise hadi beni öldür.
02/07/2005 Cumartesi
Bir rüya ile uyandım bu sabah.
Şafak sökmüş, güneş doğmak üzere.
Duvardaki saatim durmuş...eyvah!
Vakit gelmiş, gemi kalkmak üzere.
Mahmur gözlerim, yanlış mı görüyor ne?
Her saat, her saniye ve her salise bir haber,
Bir vatan evladı, bir ana kuzusu, bir asker,
Üçü - beşi birden; Mehmetlerden acı haber,
Vatan kana bulanmış, analar feryat eder.
Ulus yasta, bayrak yarıda, vatan huzursuz,
Dünyam zehir oldu bana sen gittin gideli.
Beklediğim ne haber ne de mektubun geldi.
Bilmiyorum, bumuydu aşkımızın bedeli,
Şimdi tomurcukta ektiğimiz o çiçekler.
Hani gözlerini kapatıp, meyden içerken,
Evveli akşam veda buseni aldım.
Göz yaşların yanaklarımdan süzüldü.
Bu gün sabah seni uyandırdığımda,
Kollarımda uyuduğunu sanmıştım.
Bu gün yolculuğun başladı haremden.
Gülünce karagözlerini derinden görüyorum.
Üstelik tatlı bakışların öyle hoşuma gidiyor ki,
Lavların her patlayışında, aşkına yanıyorum.
Bu lav ki, tahammülü çok zor anlar yaşıyorum,
Esen rüzgâr o kadar sert ki, kendime şaşıyorum.
Şu yüreğime dur diyeceğim ama diyemiyorum.
İsmin her aklıma geldiğinde, sana şiirler yazıyorum.
Mahfu perişen halinde beni anarsın belki diyerek,
O geçen güzel günlerimizi de aşk defterine yazıver.
Vakti saatinde beni hepanmanı istiyorum.
Ahuzarımda seni anacağım özleyerek.
2 Temmuz 2010 Cuma
saat 10.00 Çekmeköy
Dünyada; yedi düvel bir araya geldi.
Hepsi...ama hepsi de birer kalleş idi.
O tarihte, topumuz ve mermimiz yoktu,
Ölmeyi emrettiğin gün, zafer bizimdi.
Çanakkale asla geçilmedi cesetten.
Renginde kanım,
Üstünde ayyıldızım,
Uğrunda gelinim,kızım,
Vallahi sana vurgun,
Senin için ölürüm bayrağım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!