Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Yeşil gözlerinde yüzerken ruhum,
Çiçek bahçesinde uyumaktayım.
Dünyalar güzelim, ah!..selvi boylum,
Her rüzgar önünde savrulmaktayım.

Bakışın mızraksa gülüşün pıtrak,

İstanbul’da; Romadan,Bizanstan,Osmanlıdan,
Yüzlerce imparator yatar toprak altında.
Krallar,Sadrazamlar,Paşalar,Komutanlar,
Binlercesi bilinmez kimler kimin sırtında.

Hasan Arpacı,1997,Kartal

dusunceuretelim.blogspot.com

Akşam olur,
Biz gençler,
Şöyle bir bozburun yapardık.
Yüz metre yürüyünce,

Aldırmayın insanın makam’ı cüppesine,
Şeytanla iş tutarken gidiyor secdesine.
Domuz eti yemezken kul hakkı yiyenlerin,
Bir yüzüne tükürün bir de şeceresine.

Hasan Arpacı,2018,Üsküdar

Dostluk kervanına pusu kuranlar,
Kirden görünmüyor yüzünüz sizin.
Vicdanı kinlere kurban yapanlar,
Yılan gibi sokar sözünüz sizin.

Dostlar arasında hak hukuk vardı,

Dünya ya gelirsin;
Bir ağaç dikersen,
Yüz yıl yaşarsın.
Çocuk büyütürsen,
Bir kaç nesil hatırlanırsın.
Bir eser yaparsan,

Bakma öyle hanım abla,
Her koyun dan yün alırız.
Çıkrık döner,iplik büker,
Kazak örer,don yaparız.

Meralar da besleyerek,

Cahil kapısın da kul olsam bile,
Feraset akıldan kültürden gelir.
Bir selam yollasam bin ebabile,
Asalet farkından gönülden gelir.

Kitap yüklü eşek olmayan alim,

Ben nerede nefsimi,ıslah etmek nerede,
Bu gün tövbe ederim,yarın başka hallerde.

Bıktım usandım artık,sekiz yüzlü olmaktan,
Bu gün zakkum üstünde,yarın başka güllerde.

Zulüm;
Zalimin piçi,
Adaletin hiçi,
Vicdanın geçmişidir.