Büyük maraz kötüler az.
İyiler de vurdum duymaz.
Bu yüzden de hiç bir zaman,
Bütün dünya huzur bulmaz!
Dört yıl önce,
Yedi vurgunu,
Tutuldu,
Yatağa çakıldı.
Ağzına götüremiyor kaşığı,
Atamıyor adımını.
Dağıldı kara bulutlar,
Aydınlandı semalar.
Barış hakim olacak,
Ağlamayacak analar!
Bitiyor bak kabuslar,
Katiyen demem cefa,
Et haftada bir defa!
İçimi ısıtıyor,
Kuru fasulye sefa!
Sefaya bak sefaya,
Güvercin olabilsem,
Özgürce uçabilsem.
Sınırları aşarak,
Dünyayı birleştirsem!
Ben izlerim âlemi,
Şu küçücük hayata,
Neler sığdı, baksana.
Çocuklarla oynadım,
Daracık sokaklarda.
Başladım ilk okula,
Şu küçücük hayata,
Neler sığdı, baksana.
Çocuklarla oynadım,
Daracık sokaklarda.
Başladım ilk okula,
Günümüzün gençleri inanmazlar,
İlk okul dördüncü sınıfa kadar,
Yerde diz çökerek,
Önümdeki rahlenin üzerinde,
Kitaplarım, defterlerim, kalemim, silgim,
Gaz lambası ışığında,
Bir kuruş haram para yemedim, yedirmedim.
Haksızlıklara hep göğüz gerdim, yenilmedim.
Canlarımla alıp veremediğim olamaz,
Ezilen insanların derdi, benim de derdim.
Ezenler kârda, ezilenler darda, bağrımda.
Toplumum, bilimden, sanattan yoksun.
Güzel insanım, sen, dünyada yoksun.
Bu alemde yer almak istiyorsan,
Bilimle, sanatla yoldaş olursun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!