Anamın adı şefkat.
O nasıl atar tokat?
Bende midir bileyim,
Onda mıdır kabahat!
Şanssız olduğun kadar,
Şanslısın bir o kadar.
Azınlıkta anlayan,
Yalnız kafa yoranlar.
Vatanla Anavatan,
Köyden indik, bak bu şehre,
Kızancıklar doysun diye.
Bizler adam olamadık,
Onlar bari, çekmez çile!
İnşaatlar dikilmiyor.
Her şeyime el koydun, göz diktin, göz.
Evlatlık değil, öz evladınım, öz!
Darılma bana, doyulmaz bunlara,
İki tatlı göz, gel hikmetini çöz!
Tüm Filistinliler açken, susuzken,
İnsan olarak hesap edilmezken,
Afrikalılar, Orta Doğulalar,
Katledilirken, atın kahkahalar!
Değer olmayanlar, değer oldular,
Kuş gibi bakarsa insan insana,
Sevgi, merhamet çoğala çoğala,
Her yer dolar, taşar, bütün dünyada.
Olanlar ayan beyan,
Kalmadı yozlaşmayan.
Ayakta kalan umut,
Çare var anlaşılan.
Yalanı olmayan, günümüzde yok.
Doğru olanı, bulamayan pek çok.
Hayatın kendisi, düpedüz yalan,
Doğruyu kendin bul, başka çaren yok.
Kafam karışıktı, daha karıştı.
O, doğacak, büyüyecek.
Çocuk yaştan sivrilecek.
Oynayacak kana kana,
İlim irfan edinecek.
Düğün dernek edilecek.
Her söze girer.
Kimseye vermez değer.
Durmadan konuşur,
İnsanı semeler.
Kendi der,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!